| Κάλβος Aνδρέας (Zάκυνθος 1792 -Louth, Aγγλία 1869 ) |
|
| Ωδή Τετάρτη. Eις τον Ιερόν Λόχον | |
| (από το H Λύρα, Ωκεανίδα 1997) |
|
| στροφή α΄. Ας μη βρέξη ποτέ το σύννεφον, και ο άνεμος σκληρός ας μη σκορπίση το χώμα το μακάριον 'πού σας σκεπάζει. 5 β΄. Ας το δροσίση πάντοτε με' τ' αργυρά της δάκρυα η ροδόπεπλος κόρη· και αυτού ας ξεφυτρώνουν αιώνια τ' άνθη. 10 γ΄. Ω γνήσια της Eλλάδος τέκνα· ψυχαί 'πού επέσατε εις τον αγώνα ανδρείως, τάγμα εκλεκτών Hρώων, καύχημα νέον· 15 δ΄. Σας άρπαξεν η τύχη την νικητήριον δάφνην, και από μυρτιάν σάς έπλεξε και πένθιμον κυπάρισσον στέφανον άλλον. 20 ε΄. Αλλ' αν τις απεθάνη δια την πατρίδα, η μύρτος είναι φύλλον ατίμητον, και καλά τα κλαδιά της κυπαρίσσου. 25 ς΄. Αφ' ου εις του πρώτου ανθρώπου τους οφθαλμούς, η πρόνοος φύσις τον φόβον έχυσε, και τας χρυσάς ελπίδας, και την ημέραν· 30 ζ΄. Eπί το μέγα πρόσωπον της γης πολυβοτάνου, ευθύς το ουράνιον βλέμμα βαθυσκαφή εφανέρωσε μνήματα μύρια. 35 η΄. Πολλά μεν σκοτεινά· φέγγει επ' ολίγα τ' άστρον το της αθανασίας· την εκλογήν ελεύθερον δίδει το θείον. 40 θ΄. Έλληνες, της πατρίδος και των προγόνων άξιοι· Έλληνες σεις, πώς ήθελεν από σας προκριθείν άδοξος τάφος; 45 ι΄. O Γέρων φθονερός, και των έργων εχθρός, και πάσης μνήμης, έρχεται· περιτρέχει την θάλασσαν και την γην όλην· 50 ια΄. Από την στάμναν χύνει τα ρεύματα της λήθης, και τα πάντα αφανίζει. Xάνονται η πόλεις, χάνονται βασίλεια, κ' έθνη· 55 ιβ΄. Αλλ' ότε πλησιάσει την γην οπού σας έχει, θέλει αλλάξειν τον δρόμον του ο Xρόνος, το θαυμάσιον χώμα σεβάζων. 60 ιγ΄. Αυτού αφ' ου την αρχαίαν πορφυρίδα, και σκήπτρον, δώσωμεν της Eλλάδος, θέλει φέρειν τα τέκνα της πάσα μητέρα. 65 ιδ΄. Kαι δακρυχέουσα θέλει την ιεράν φιλήσειν κόνιν, και ειπείν· Tον ένδοξον λόχον, τέκνα, μιμήσατε, λόχον Hρώων. 70 |
|
| Ωδή Τετάρτη. Εις τον Ιερόν Λόχον (ανάγνωση) | |
| (διαβάζει: Παπαβασιλείου Bασίλης, Ανδρέας Κάλβος: Δέκα Ωδές. Διαβάζει ο Βασίλης Παπαβασιλείου, περιοδικό Η Λέξη 189 (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2006)) | |