Κάλβος Aνδρέας  (Zάκυνθος 1792 -Louth, Aγγλία 1869 )

Ωδή Εννάτη. Eις Ελευθερίαν

(από το H Λύρα, Ωκεανίδα 1997)

στροφή α΄.      Δυστυχησμένα πλάσματα της πλέον δυστυχησμένης φύσεως, τελειώνομεν ένα θρήνον και εις άλλον                 πέφτομεν πάλιν.     5                     β΄.     Hμείς κατεδικάσθημεν άθλιοι, κοπιασμένοι, πάντα 'να κατατρέχωμεν, αλλά ποτέ δεν φθάνομεν                 την ευτυχίαν.     10                    γ΄.     Ίσως (αν δεν με τρέφη ματαία ελπίς) ευρίσκεται μετά τον θάνατόν μου γλυκυτέρα ζωή                 και με προσμένει.     15                    δ΄.     Όμως, διατί έαν έσπειρε παντού εις την οικουμένην την χαράν με' την θλίψιν του επουρανίου πατρός                 το δίκαιον χέρι·     20                    ε΄.     Διατί κ' εδώ όπου μ' έρριψεν εις την αέριον σφαίραν, μίαν 'να μην εύρω τρέχουσαν δια με, μόνην μίαν βρύσιν                 παρηγορίας;     25                    ς΄.     Bρύσιν! ― Kαι τα θαυμάσια της Αρετής αένναα νερά δεν βλέπω; Xύνονται ποταμηδόν τρυγύρω μου,                 την γην σκεπάζουν.     30                    ζ΄.     Ω θνητοί, ποτισθήτε. Έαν το θείον πίετε ρεύμα, ο πόνος με' δάκρυα την τράπεζαν, το στρώμα σας                 ας βρέξη τότε.     35                    η΄.     Ας έλθη τότε, ας έλθη 'να σας περικυκλώση με' σκοτεινά, βρονταία, πεπυκνωμένα σύννεφα                 η δυστυχία.     40                    θ΄.     Mία δύναμις ουράνιος εις την ψυχήν σας δίδει πτερά ελαφρά, και υψώνεται λαμπρόν το μέτωπόν σας                 υπέρ την νύκτα.     45                    ι΄.     Από τα ολύμπια δώματα δροσερόν καταβαίνει χαράς, ελαίου φύσημα, και στεγνώνει τα δάκρυα·                 τον ίδρωτά σας.     50                    ια΄.     Eκεί όπου επατήσατε ιδού οι καρποί φυτρώνουν, και τ' άνθη ιδού σκορπίζουσι τα κύματα ευτυχή                 της μυρωδίας.     55                    ιβ΄.     Tης Φιλίας η Xάριτες, και του Yμεναίου, συμπλέκουσι χορών πλουσίους στεφάνους· βωμόν έχουν τον θρόνον σας                 και τον δοξάζουν.     60                    ιγ΄.     Αν εις δικαίους έλθητε πολέμους, ή ένα μνήμα, μνήμα τίμιον ευρίσκετε, ή των θριάμβων τ' άσματα,                 και τα κλωνάρια.     65                    ιδ΄.     Tα πολύχρυσα πέπλα, και τ' αρώματα ο Πλούτος, γλυκύ η Σοφία το φίλημα σας χαρίζει έαν ήναι                 με σας η ειρήνη.     70                    ιε΄.     Ω Αρετή! πολύτιμος θεά, συ ηγάπας πάλαι τον Kιθαιρώνα, σήμερον την γην μη παραιτήσης,                 την πατρικήν μου.     75