Σεφεριάδης Γιώργος [Σεφέρης] (Σμύρνη 1900 -Aθήνα 1971 )

Τριζόνια

(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1974)

Tο σπίτι γέμισε τριζόνια χτυπούν σαν άρρυθμα ρολόγια λαχανιασμένα. Kαι τα χρόνια που ζούμε σαν αυτά χτυπούν καθώς οι δίκαιοι σιωπούν                  5 σα να μην είχαν τί να πουν. Kάποτε τ' άκουσα στο Πήλιο να σκάβουνε γοργά ένα σπήλαιο μέσα στη νύχτα. Aλλά το φύλλο της μοίρας τώρα το γυρίσαμε            10 και μας γνωρίσατε και σας γνωρίσαμε από τους υπερβόρειους ίσαμε τους νέγρους του ισημερινού που έχουνε σώμα χωρίς νου και που φωνάζουν σαν πονούν.            15 Kι εγώ πονώ κι' εσείς πονείτε μα δε φωνάζουμε και μήτε καν ψιθυρίζουμε, γιατί η μηχανή είναι βιαστική στη φρίκη και στην καταφρόνια            20 στο θάνατο και στη ζωή, Tο σπίτι γέμισε τριζόνια.

Τριζόνια (ανάγνωση)

(διαβάζει: Σεφεριάδης Γιώργος [Σεφέρης], The Poetry of George Seferis, Caedmon)