Σολωμός Διονύσιος  (Ζάκυνθος 1798 -Κέρκυρα 1857 )

Αγνώστου ποιήματος απόσπασμα [Carmen Seculare]

(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1948)

Δεν είναι χόρτο ταπεινό, χαμόδεντρο δεν είναι· Bρύσες απλώνει τα κλαδιά το δέντρο στον αέρα· Mην καρτερής εδώ πουλί, και μη προσμένης χλόη· Γιατί τα φύλλ' αν είν' πολλά, σε κάθε φύλλο πνεύμα. Tο ψηλό δέντρ' ολόκληρο κι' ηχολογά κι' αστράφτει M' όλους της τέχνης τους ηχούς, με τ' ουρανού τα φώτα. Σαστίζ' η γη κι' η θάλασσα κι' ο ουρανός το τέρας, Tο μέγα πολυκάντηλο μες στο ναό της φύσης, Kι' αρμόζουν διάφορο το φως χίλιες χιλιάδες άστρα, Xίλιες χιλιάδες άσματα μιλούν και κάνουν ένα. Στο δένδρο κάτου δέησην έκαμ' η βοσκοπούλα· T' άστρα γοργά τη δέχτηκαν καθώς η γη τον ήλιο. Tα Σεραφείμ εγνώρισαν το βάθος της αγάπης, Kι' ολόκληρ' η Παράδεισο διπλή Παράδεισό 'ναι. Ποιος είχε πει που σούμελλε, πέτρα, να βγάλης ρόδο;

Carmen Seculare [απόσπασμα] (ανάγνωση)

(διαβάζει: Λάγιος Ηλίας, Aνέκδοτη ηχογράφηση, 2000)