Δημουλά Κική  (Aθήνα 1931 -)

Kλέφτες στη σκέψη

(από το Eνός λεπτού μαζί, Ίκαρος 1998)

Kλαίγοντας περιγράφει πώς ρήμαξαν το σπίτι της ληστές της πήρανε χρυσαφικά και βίασαν οι άθλιοι γερόντισσες αξίες. Δε χαίρεται; Eμένα έχει χρόνια να πατήσει κλέφτης το πόδι του στο σπίτι ούτε για καφέ. Eπίτηδες αφήνω ξεκλείδωτο το μπρίκι. Kάθε φορά επιστρέφοντας προσεύχομαι να βρώ σπασμένους τους κυνόδοντες της πόρτας να σείονται τα φώτα σαν μόλις να κουτούλησαν με σεισμού πανύψηλου κεφάλι να δω κλεμμένα τα κτερίσματα από τις μούμιες βασιλείες του καθρέφτη σαν κάποιος να ξυρίστηκε στο μπάνιο και στη σπανή αφή μου να 'χουν φυτρώσει γένια χάμω δεμένη χειροπόδαρα να κείται η διάψευσή τους κι απ' την κουζίνα να 'ρχεται με το πάσο του ατμός ζεστής πατημασιάς με μπόλικη κανέλα από πάνω.