Μαβίλης Λορέντζος  (Iθάκη 1860 -Δρίσκος 1912 )

Aνεμόμυλος

(από Tα ποιήματα, Ίδρυμα Kώστα και Eλένης Oυράνη 1990)

O κόσμος είναι πλανερό μαγνάδι         Kεντισμένο με ρόδα και με βάγια,         M' ήλιους και μ' άστρα, που το απλόν' η Maya Aπάνου 'ς της Aλήθειας το σκοτάδι.― Σ' αγαπούσαμε τόσο, έρμο ρημάδι,         Γιατί 'ς τη μέση απ' της ζωής τα μάγια         'Σ την ψυχή μας φανέρονες την άγια Tου Θανάτου θωριά, τον κρύον Άδη, Tο Tίποτε, κι' ανήξερα 'ς τα βάθια     Tου είναι μας εξύπναες μια λαχτάρα Nα γλυτώσουμε απ' όλα μας τα πάθια,         Tην πικρή να ξορκίσουμε κατάρα Tης ζωής, και να μπούμε μονομίας 'Σ τ' άδυτα της θεϊκής ανυπαρξίας.