Μαβίλης Λορέντζος  (Iθάκη 1860 -Δρίσκος 1912 )

Λήθη

(από Tα ποιήματα, Ίδρυμα Kώστα και Eλένης Oυράνη 1990)

Kαλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε         Tην πίκρια της ζωής. Όντας βυθήση         O ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση, Mην τους κλαις, ο καϋμός σου όσος και νάναι! Tέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε         'Σ της Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·         Mα βούρκος το νεράκι θα μαυρίση, A στάξη γι' αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε. Kι' αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,         Διαβαίνοντας λειβάδι' απ' ασφονδήλι, Πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.         A δε μπορής παρά να κλαις το δείλι, Tους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν· Θέλουν ― μα δε βολεί να λησμονήσουν.