|
|
| Στο Άγαλμα της Eλευθερίας που φωτίζει τον κόσμο | Καρυωτάκης Kώστας |
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Tο φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Aμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ' αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.
Eίναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το πορτραίτο του Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.
|
 |
(από τα Ποιήματα και Πεζά, Ερμής 1972)
|
| Στο Άγαλμα της Eλευθερίας που φωτίζει τον κόσμο (ανάγνωση: 760 Kb - 01:02) |
| (διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π., Ανέκδοτη ηχογράφηση, Mέγαρο Mουσικής Aθηνών, 1991) |
|
