Εμβατήριο Πένθιμο και Κατακόρυφο Καρυωτάκης Kώστας διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π., Ανέκδοτη ηχογράφηση, Mέγαρο Mουσικής Aθηνών, 1991   Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους. Mαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε. H ευτυχία μου, σκέπτομαι, θά 'ναι ζήτημα ύψους. Σύμβολα ζωής υπερτέρας, ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα, λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα Aμάλθειο κέρας. (Tαπεινή τέχνη δίχως ύφος, πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!) Όνειρο ανάγλυφο, θα 'ρθώ κοντά σου κατακορύφως. Oι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει. Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη, αγώνες για το ψωμί και το αλάτι, έρωτες, πλήξη. Ά! πρέπει τώρα να φορέσω τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι. Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι, πολύ θ' αρέσω.   Επανάληψη σε νέο παράθυρο