διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π., K.Π. Kαβάφη, Ποιήματα, II, (1919-1933), Διόνυσος
Πολίτου εντίμου υιός — προ πάντων, ευειδής έφηβος του θεάτρου, ποικίλως αρεστός, ενίοτε συνθέτω εν γλώσση ελληνική λίαν ευτόλμους στίχους, που τους κυκλοφορώ πολύ κρυφά, εννοείται — θεοί! να μην τους δουν οι τα φαιά φορούντες, περί ηθικής λαλούντες — στίχους της ηδονής της εκλεκτής, που πηαίνει προς άγονην αγάπη κι αποδοκιμασμένη.