|
|
| Το ποίημα | Ασλάνογλου Νίκος-Αλέξης |
Η σπατάλη μιας άσκοπης μέρας στα υψώματα
η περιπλάνηση χωρίς συντρόφους μέσα στα σύδεντρα
ο κόλπος, ο ήλιος ανάμεσα, όλο αφροσύνη.
Τα χρόνια με σπρώχνουν αθέλητα πάνω στη θάλασσα
βλέπω τον ουρανό ξεκάθαρο χωρίς προπετάσματα
τις παιδουπόλεις απάτητες, χωρίς πεζοδρόμια τη γη
Τι ελευθερία καθώς η φωνή μου ραντίζει
|
 |
(από το Ο Δύσκολος Θάνατος, Νεφέλη 1985)
|
|
