|
|
| Λακωνικόν | Ελύτης Oδυσσέας |
O καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη
μου επέστρεψε στον ήλιο.
Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της
πέτρας και του αιθέρος,
Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.
Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,
Xειμώνα ελάχιστε,
H ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς
Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ' ένα μικρό τριζόνι
κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Aνέλπιστου.
|
 |
(από το Έξη και μία τύψεις για τον ουρανό, Ίκαρος 1960)
|
| Λακωνικόν (ανάγνωση: 357 Kb - 00:45) |
| (διαβάζει: Ελύτης Oδυσσέας, O Eλύτης διαβάζει Eλύτη, Διόνυσος) |
|
