|
|
«Κούκου! Κούκου!» Κούκος και λαλεί.
Τι χαρά! Τ’ ακούσατε, παιδιά;
Άνοιξη φωνάζει το πουλί!
«Κούκου! Κούκου!» δεύτερη φωνή.
«Δέντρα, ανθίστε, βγάλετε κλαδιά!
Χαίρεστε και λάμπετε, ουρανοί!»
«Κούκου! Κούκου!» τρίτωσες, πουλί.
– Αγαθή, χαρούμενη καρδιά,
Σ’ αγαπώ (να το ’ξερες!) πολύ.
|
 |
(από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος πρώτο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975)
|
|
