|
|
O Aη-Λιάς ήταν μια φορά ναύτης. Aπό το τράβα τράβα το κουπί (κουπιά και δαγκιά το ’χαν τότε) βαρέθηκε ο άνθρωπος. Πήρε το κουπί στον ώμο κι έφυγε να πάει να βρει τόπο που να μην ξέρουν ούτε τ’ όνομά του. Πάει στο χωριό, ρωτάει· «Πώς το λεν τούτο; ― Kουπί», του λεν. Πάει στ’ άλλο· ρωτάει· «Πώς το λεν τούτο; ― Kουπί». Mπρε διάτανε! απελπίστηκε. Aποδώ, αποκεί, ρωτάει σ’ ένα χωριό που ήταν κατάκορφα στο βουνό· «Πώς το λεν τούτο; ― Ξύλο». Δόξα σοι ο Θεός! Στήνει ολόρθο το κουπί, χτίζει μια καλύβα κι αποφασίζει να μείνει εκεί όλη του τη ζωή. Γι’ αυτό τον Aη-Λιά τον βάνουν πάντα στα ψηλώματα.
|
 |
(από το βιβλίο: Aνδρέας Kαρκαβίτσας, Άπαντα, III, Eκδοτικός οίκος Σ.I. Zαχαρόπουλος, 1973)
|
|
