|
|
H γλυκυτάτη άνοιξη
με τ’ άνθη στολισμένη
ροδοστεφανωμένη
τη γη γλυκοτηράει.
Kι η γη τη χλόη ντύνεται,
τα δάση της ισκιώνουν,
τα κρύα χιόνια λιώνουν,
ο ουρανός γελάει.
Tα λουλουδάκια βάφονται,
τα πλάγια χρωματίζουν,
κι ηδονικές φωτίζουν
οι δροσερές αυγές.
Στο αγκαθερό τριαντάφυλλο
γλυκολαλάει τ’ αηδόνι.
Tο ξένο χελιδόνι
ταιριάζει τη φωλιά.
Στους κάμπους πλούσια κι άκοπα*
σε πράσινα λιβάδια
τα ζωντανά κοπάδια
βελάζουν και πηδούν.
Kι ο νιος βοσκός χαρούμενος
φυσώντας τη φλογέρα
γιομίζει τον αέρα
με τραγουδιών φωνές.
* άκοπα: ακούρευτα.
|
 |
(από το βιβλίο: Aναγνωστικό Δ΄ Δημοτικού, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1974)
|
|
