|
|
Τι καλά που ’ναι στο σπίτι μας
τώρα που όξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας,
τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα:
δρόμους, σπίτια, δέντρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση
μαζεμένη τόση ασπρίλα!
Όμως, κάτου, τουρτουρίζοντας
το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας.
Ψωμί λέγει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…
«Έλα μέσα, κοριτσάκι.
Tο τραπέζι μας εστρώθηκε
κι αναμμένο είναι το τζάκι.»
|
 |
(από το βιβλίο: Κ.Γ. Καρυωτάκης, Άπαντα τα ευρισκόμενα, τόμος δεύτερος, Aθήνα 1966)
|
|
