|
|
| Παροιμίες για το χειμώνα | Λαϊκή παράδοση |
 |
Για το Δεκέμβριο:
Δεκέμβριος, Χριστού γέννηση και καλός μας χρόνος.
Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.
Χιόνι του Δεκεμβριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
Να ’ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα,
χαρά σ’ εκείνο το γεωργό, που ’χει πολλά σπαρμένα.
Να ’ναι Xριστούγεννα στεγνά, τα φώτα χιονισμένα,
και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.
Άγια Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απεκρίθη:
― Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο,
γιατί Αϊ-Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
Για τον Ιανουάριο:
Χιόνισ’ έβρεξ’ ο Γενάρης, όλ’ οι μύλοι μας αλέθουν.
Χιόνι πέφτει το Γενάρη, χαρές θα ’ν’ τον Αλωνάρη.
Του Γενάρι το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.
Χαρά στα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμπρή βρεμμένη.
Για το Φεβρουάριο:
Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει πάλι η άνοιξη μυρίζει
μα αν τύχει και θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.
Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη.
|
 |
(από το βιβλίο: Αναγνωστικό Γ΄ Δημοτικού, Αθήναι 1966)
|
|
