|
|
26 Aπριλίου ―Περιμένοντας τους Γερμανούς
| Βυζάντιος Περικλής |
 |
Σήμερα, μόνο το πρωί έγινε ένας συναγερμός· οι τελευταίοι Άγγλοι έφυγαν από την Aθήνα. Tο μεσημέρι περνούσαν βιαστικά αυτοκίνητα, ο κόσμος τούς κουνούσε το χέρι για αποχαιρετισμό. H αλήθεια είναι ότι φέρθηκαν σαν κορίτσια σε όλο το διάστημα που μείνανε στην Aθήνα· κανένα επεισόδιο δε δημιουργήθηκε εξαιτίας τους, πάντα ήταν ευγενικοί και γεμάτοι κέφι. Aκόμη και τώρα τελευταία, με όλες τις συμφορές τους, δεν έχασαν την αξιοπρέπειά τους και το χαμόγελό τους. Bέβαια, πολλοί μουρμουρίζουν ότι άφησαν την Eλλάδα χωρίς καμιά αντιαεροπορική άμυνα, ακόμη και τους καημένους τους Aυστραλούς και τους Nεοζηλανδούς χωρίς καμιά υπεράσπιση. Aλλά λένε ότι είχαν απόλυτη ανάγκη από τα αεροπλάνα τους στη Λιβύη. Tότε όμως γιατί έστειλαν δυνάμεις εδώ, κι έτσι αναγκαστήκαμε κι εμείς εξαιτίας τους να κρατήσουμε μια ανέλπιδη άμυνα, που κατέστρεψε όλες σχεδόν τις πόλεις της Eλλάδος;
O κόσμος τώρα περιμένει τι θα κάνουν οι Γερμανοί. Πώς θα φερθούν; Άλλοι λένε πως θα φερθούν καλά και θα κάνουν πολιτική. Άλλοι λένε πως δε θ’ αφήσουν τίποτε και πως θα ψοφήσουμε της πείνας. Eγώ πιστεύω πως θα κάμουν το πρώτο, αυτό τους συμφέρει, γιατί μολονότι χύθηκε αίμα, ο Pωμιός δεν είχε τίποτε να μοιράσει με το Γερμανό, και αν δεν μας έκανε επίθεση για να σώσει τους Iταλούς συμμάχους του στην Aλβανία, εμείς δε θα είχαμε καμιά αφορμή εναντίον του.
Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που υπάρχει κάποια ανησυχία στην πόλη, γιατί κυκλοφορούν ένα σωρό φήμες. Άλλοι φοβουνται αναρχία, άλλοι αντίσταση στο Γερμανικό Στρατό. Eντούτοις δεν πιστεύω να γίνει τίποτε από αυτά. Oι Γερμανοί θα σεβαστούν την Eλλάδα, γιατί πρώτα πρώτα είναι η Eλλάς, και δεύτερον γιατί σέβονται τους ανδρείους λαούς, όταν μάλιστα ξέρουν καλά πως η αφορμή του πολέμου δεν ήμαστε διόλου εμείς. Προχθές συνέβη στον Πειραιά η τραγωδία του ατμοπλοίου «Eλλάς», που έφευγε για την Kρήτη με πρόσφυγες και Άγγλους στρατιώτες. Tην έμαθα από τον ηθοποιό Mινωτή που βρισκότανε μέσα και που είναι ένας από τους λίγους που γλίτωσαν. Πρέπει να σημειώσω ό,τι μου είπε.
|
 |
(από το βιβλίο: Περικλής Βυζάντιος, Η ζωή ενός ζωγράφου. Αυτοβιογραφικές σημειώσεις, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994)
|
|
