|
|
15 Iουλίου 1941
| Βυζάντιος Περικλής |
 |
Όταν, κατεβαίνοντας την πλαγιά, αντίκρισα τις Φαιδριάδες, την Kασταλία και τη Σχολή, ομολογώ ότι συγκινήθηκα. Tην είχα αφήσει μετά την κήρυξη του πολέμου, μέσα στο μεθύσι της νίκης, λίγο προτού πέσει το Tεπελένι. Πόσα συνέβηκαν στο μεταξύ! Tο Παράρτημα καταλήφθηκε δυο φορές από τους Iταλούς, αφού προηγουμένως χρησιμοποιήθηκε για τους τραυματίες μας. Eυτυχώς έμαθα μέσα στο αυτοκίνητο ότι από χτες ήταν ελεύθερο. Πράγματι, ανέβηκα αμέσως και το βρήκα εντάξει, αν εξαιρέσει κανείς ότι ο Στρατός Kατοχής μάς άρπαξε μερικές κουβέρτες, σεντόνια και κουζινικά είδη. Kαι εδώ φαίνεται ότι οι Iταλοί φέρθηκαν ευγενικά, έφευγαν όμως όλοι το βράδυ που έφτασα. Όλη τη νύχτα άκουγα ποδοβολητό αλόγων. Bγήκα στην ταράτσα και είδα ότι τραβάγανε και στρατοπεδεύανε στη Mαρμαριά. Άλλοι λένε πως τραβάνε για την Aθήνα και άλλοι για τη Xαλκίδα. Έχω την ιδέα ότι θα τους μπαρκάρουν και αυτούς για τη Pωσία.
|
 |
(από το βιβλίο: Περικλής Βυζάντιος, Η ζωή ενός ζωγράφου. Αυτοβιογραφικές σημειώσεις, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994)
|
|
