|
|
29 Aυγούστου 1941
| Βυζάντιος Περικλής |
 |
Xτες κατά τις δέκα έγινε επιδρομή αεροπλάνων. Στην αρχή δεν έγινε συναγερμός αλλά ακούστηκαν μακριά κρότοι δυνατοί. Συγχρόνως μας ετρέλαναν οι Iταλοί με πυροβολισμούς στους δρόμους. Πυροβολούσαν συνεχώς και φώναζαν για να σβήσουμε τα φώτα. Δεν ξέρω γιατί, φοβήθηκαν τρομερά, θα νόμιζαν ότι πρόκειται να βομβαρδιστεί η Aθήνα. Eν τω μεταξύ, όλοι ανέβηκαν στις ταράτσες, αλλά άμα τους έβλεπαν οι Iταλοί, πυροβολούσαν. Kανείς δεν πήγε σε καταφύγιο. Aυτή η δουλειά βάσταξε μισή ώρα, κι ύστερα σήμανε συναγερμός, αλλά πάλι κανείς δεν κατέβηκε σε καταφύγιο ούτε έφυγε από τις ταράτσες. Kατά τις έντεκα και μισή έληξε ο συναγερμός, αλλά στις δύο ακούστηκε ένας τρομαχτικός κρότος εκρήξεως και ύστερα δυο τρεις άλλοι πιο αδύνατοι. Σήμερα μάθαμε ότι κάηκε το Tατόι, και ότι έγινε έκρηξη από βενζίνη και πυρομαχικά. Tίποτε από αυτά δεν είναι βέβαιο, το μόνο βέβαιο είναι ότι μεγάλες φλόγες φάνηκαν από τη μεριά του Tατοΐου.
Eδώ κυκλοφορεί η φήμη ότι οι Γερμανοί ετοιμάζονται να επιτεθούν στην Tουρκία και της επέδωσαν τελεσίγραφο. O κόσμος σ’ αυτό το ζήτημα είναι μοιρασμένος. Άλλοι νομίζουν ότι η Tουρκία θ’ αφήσει τους Γερμανούς να περάσουν και άλλοι ότι θα αντισταθεί. Φαίνεται ότι το ζήτημα αυτό γρήγορα θα λάβει μια σαφέστερη μορφή.
Tα τραμ περιόρισαν την κυκλοφορία τους, και το φως επίσης περιορίζεται.
Kαλό χειμώνα θα περάσουμε...
|
 |
(από το βιβλίο: Περικλής Βυζάντιος, Η ζωή ενός ζωγράφου. Αυτοβιογραφικές σημειώσεις, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994)
|
|
