|
|
20 Νοεμβρίου 1941
| Βυζάντιος Περικλής |
 |
Σήμερα το πρωί μαθεύτηκε σε όλη την πόλη πως οι Άγγλοι άρχισαν φοβερή επίθεση στη Λιβύη από το Τομπρούκ. (Εγώ δεν έχω ραδιόφωνο, έχει χαλάσει, αλλά μου το είπαν είκοσι διαφορετικοί άνθρωποι στο δρόμο.) Έτσι άρχισαν οι ελπίδες της απελευθέρωσης να ξυπνούν πάλι. Ο κόσμος είναι πια σε απελπιστική θέση, τα πρόσωπα και εκείνων που ως τώρα κάπως κρατιόνταν άρχισαν να έχουν καταφανή τα συμπτώματα της εξάντλησης. Πώς βρίσκουμε όλοι χρήματα, είναι απορίας άξιον. Εγώ έχω μισθό δέκα χιλιάδες, δηλαδή εννέα μέρες φασόλια για το σπίτι. Τα υπόλοιπα χρήματα ούτε ξέρω πώς τα βρίσκω, πουλάω τα έργα μου, πράματα, είχα κάτι οικονομίες, μας δόθηκαν κάτι προκαταβολές, η σύνταξη της μητέρας μου αυξήθηκε κάπως, ξενοίκιασα δυο δωμάτια στο σπίτι και σχεδόν δεν πληρώνω νοίκι, με όλα αυτά όμως το άγνωστο της αύριον είναι ορθωμένο συνεχώς μπροστά μου. Σήμερα πήρα τα παιδιά μου και πήγα σε μια επιθεώρηση του Μαμάκη, στο θέατρο του Συντάγματος· το έκανα για να ξεσκάσω, κι εγώ κι αυτά. Η επιθεώρηση ήταν καλή, ανωτέρας μάλιστα ποιότητος, είχε ένα αίσθημα, κάποια ποίηση, ο συγγραφέας έγραψε ό,τι αισθανόταν να του λείπει και ό,τι λείπει σε όλους μας, η ελευθερία. Νοσταλγικά μακρινά ταξίδια, ερωτοδουλειές που δε γίνονται πια, κάτι μικρά πράγματα που κατ’ ουσίαν είναι όλη η χαρά της ζωής. Μα συγχρόνως, χωρίς να το θέλει, επαναλάμβανε το μοτίβο της πείνας, και οι ηθοποιοί, πεινασμένοι κι αυτοί, ξεχνούσαν πως έπρεπε να τα λένε όλα αυτά στα πεταχτά, κι έτσι στο τέλος φύγαμε όλοι καταμελάγχολοι...
Σήμερα υπήρχε μεγάλη κίνηση από γερμανικά αεροπλάνα· πηγαινοέρχονταν συνεχώς. Έχω το προαίσθημα ότι γρήγορα θα αισθανθούμε πάλι τον πόλεμο πολύ κοντά μας. Το κρύο άρχισε εδώ να γίνεται αρκετά αισθητό, ιδίως γιατί υποσιτιζόμαστε όλοι και επειδή και τα ποτά και η θέρμανση λείπουν ή κοστίζουν πανάκριβα. Ο Θεός να μας λυπηθεί από καμιά επιδημία, δε θα μείνει Αθηναίος ούτε για δείγμα.
Το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει Έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Άλλοτε οι εκθέσεις έδιναν μια κίνηση από συναδέλφους, σήμερα όλοι βαριούνται να εκθέσουν. Αν θα το κάνουν, θα είναι από οικονομική απόγνωση.
|
 |
(από το βιβλίο: Περικλής Βυζάντιος, Η ζωή ενός ζωγράφου. Αυτοβιογραφικές σημειώσεις, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994)
|
|
