22 Νοεμβρίου 1941
Βυζάντιος Περικλής
Εκτύπωση
     Χτες ήρθε στο σπίτι μου ο φίλος μου ο Γιώργος Νάζος και του έδειξα μερικές σελίδες από το ημερολόγιο που κρατάω, καθώς και μερικά επίκαιρα σκίτσα του δρόμου. Τον ενθουσίασε αυτή η ιδέα και μου είπε πως κι αυτός είχε σκοπό να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά συνεχώς το ανέβαλλε, και βρήκε πως αυτό που κάνω εγώ είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Έχω απόλυτη πεποίθηση στο λογοτεχνικό ταλέντο του Νάζου, καθώς και στην έξυπνη κρίση του, γι’ αυτό του πρότεινα συνεργασία. Πρώτα, γιατί, όπως λέω παραπάνω, μ’ αρέσει ο τρόπος που γράφει ο Νάζος, ενώ δεν έχω καμιά βεβαιότητα για το πώς γράφω εγώ. Δεύτερο, γιατί φοβάμαι ότι μπορεί να χαθεί το ημερολόγιο, ή, ό μη γένοιτο, να μην μπορέσω να το εξακολουθήσω ο ίδιος. Τρίτον, γιατί πρέπει να καταγίνω πολύ και με τα σκίτσα μου. Μείναμε λοιπόν σύμφωνοι στα εξής: Ό,τι έχω γράψει ως τώρα θα το χτενίσει ο Νάζος, θα αφαιρέσει πολυλογίες, αν υπάρχουν, και θα προσθέσει ό,τι ξέφυγε σε μένα και το είδε αυτός· θα κάνουμε και κάποια σχετική κατάταξη. Τέλος, θα εξακολουθήσουμε να γράφουμε και οι δυο.
     Το σοβαρότερο είναι ότι θα το δακτυλογραφήσουμε σε τρία αντίτυπα, το ένα θα το κρατάω εγώ και τα δύο αυτός, ώστε σε καμιά περίπτωση να μη χαθεί ή κατασχεθεί το κείμενό μας. Πάντως είμαστε βέβαιοι και οι δυο ότι μια μέρα δεν μπορεί παρά να χρησιμέψει η δουλειά μας.
     Περιττό πάλι να πω ότι όλα αυτά βασίζονται στην ακλόνητη βεβαιότητα πως θα νικήσουμε τελικώς, και σύντομα... Ίσως το άδικο που βλέπουμε να γίνεται γύρω μας μας πείθει ακόμη περισσότερο πως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να κρατήσει καιρό.
     Πάω να κοιμηθώ γεμάτος αισιοδοξία, η κουβέντα με τον Νάζο και η ιδέα πως μια δουλειά που έκανα ως τώρα για να ξεθυμάνω μπορεί να είναι και χρήσιμη, με ενθουσιάζει. Σκέπτομαι ήδη πώς θα ζωγραφίσω το εξώφυλλο:
 

Π. ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ - Γ. ΝΑΖΟΥ
 
Ένας χρόνος σκλαβιάς

 
     Μα γιατί ένας χρόνος; Εγώ νομίζω πως θα τελειώνουμε την άνοιξη.

(από το βιβλίο: Περικλής Βυζάντιος, Η ζωή ενός ζωγράφου. Αυτοβιογραφικές σημειώσεις, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994)