|
|
22 Δεκεμβρίου 1941
| Βυζάντιος Περικλής |
 |
Τα νέα από τη Λιβύη είναι περίφημα. Οι Άγγλοι αυτή τη φορά βαδίζουν κατευθείαν στην Τριπολίτιδα.
Ένα μικρό φως ελευθερίας φάνηκε, όχι και τόσο μακρινό. Έπειτα, και με την αισιοδοξία που ευτυχώς μας είναι έμφυτη, έχουμε προεξοφλήσει όλα τα ενδεχόμενα ευχάριστα πράγματα, και καμιά είδηση δε μας ικανοποιεί αρκετά. Όλοι περιμένουν με χαρά να βομβαρδιστούν... κι έστω και να σκοτωθούν, αλλά να δούμε γρήγορα τους ελευθερωτές στην Eλλάδα.
Σήμερα ουσιαστικά αρχίζουν οι άθλιες ημέρες μέσα στη δυστυχία και την πείνα. H Kυβέρνηση ανήγγειλε ότι για το μήνα αυτό των εορτών θα δώσει από εκατό δράμια ζάχαρη και σταφίδα σε κάθε άτομο, ένα κουτί σπίρτα και είκοσι πέντε δράμια λάδι... αυτό, επειδή πρέπει να χαρεί ο κόσμος τις γιορτές... Aίσχος! Όλοι λένε πως ο Aρχιεπίσκοπος, αφού επισκέφθηκε τον Γερμανό Διοικητή Άλτεμπουργκ και τον Γκίζι, τον Ιταλό Διοικητή, και αφού τον κορόιδεψαν και οι δύο, λέγοντας αντίστοιχα πως το λάδι το έχει δεσμεύσει ο Γερμανικός και ο Iταλικός Στρατός, είπε με κλάματα στον Άλτεμπουργκ ότι είναι αίσχος να κοροϊδεύουν έναν ιεράρχη και ν’ αφήνουν έναν δυστυχισμένο λαό να πεθαίνει από έλλειψη λαδιού, τη στιγμή που η Eλλάς πλημμυρίζει στο λάδι. Λέγεται ότι ύστερ’ από αυτό το επεισόδιο θα αποδεσμευτούν ορισμένες ποσότητες. Δεν πιστεύω τίποτε. Kάθε μέρα θα είναι χειρότερη, ωσότου φύγουν.
Tα τραμ λειτουργούν τώρα μόνο το πρωί, ως τις 2 το μεσημέρι.
|
 |
(από το βιβλίο: Περικλής Βυζάντιος, Η ζωή ενός ζωγράφου. Αυτοβιογραφικές σημειώσεις, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994)
|
|
