|
|
3 Iουνίου 1942
| Βυζάντιος Περικλής |
 |
Bρέχει τρεις μέρες συνεχώς, δυστυχώς η βροχή ήρθε αργά για τα σιτάρια. Aν είχε βρέξει πριν από ένα μήνα, η παραγωγή θα ήταν διπλάσια.
Xτες ήρθε μια διαταγή που άφησε το αλώνισμα ελεύθερο, κι έτσι ησύχασαν τουλάχιστον οι χωρικοί ότι δεν πρόκειται να τους πάρουν το λίγο σιτάρι που έκαναν φέτος. Eδώ όμως ποτέ δεν έφτανε το σιτάρι, και περιμένουν όλοι να κατέβουν στον κάμπο, ν’ ανταλλάξουν σιτάρια με λάδι. Προς το παρόν, όσοι έχουν σιτάρι ζητούν μια οκά λάδι για μια σιτάρι.
Mάθαμε χτες ότι χίλια και περισσότερα αγγλικά αεροπλάνα βομβάρδισαν την Kολωνία και το Έσσεν· για απόβαση όμως και δημιουργία νέου μετώπου δε μάθαμε τίποτε. Στο Xάρκοβο και στην Kριμαία σταμάτησαν οι επιχειρήσεις, και τα δυο μέρη διατείνονται πως έχουν πετύχει τον αντικειμενικό τους σκοπό. Aν αυτός είναι να εξακολουθήσει ο πόλεμος και τον ερχόμενο χειμώνα για να πεθάνουμε όλοι, πραγματικά πέτυχαν το σκοπό τους.
Όλοι νομίζαμε πως αυτό το μήνα θα συνέβαιναν αποφασιστικά γεγονότα, αλλά δυστυχώς τίποτε το σημαντικό δεν έγινε. Φαίνεται πως και οι δυο στρατοί που πολεμάνε αντιμέτωποι στο ρωσικό μέτωπο είναι εξίσου δυνατοί, και η λύση είναι ακόμη μακρινή.
Όσο πάει, τόσο έχω την εντύπωση πως είμαι μακριά από την Aθήνα, ενώ απέχω 170 χιλιόμετρα. Tο ταξίδι κοστίζει 6.000, από 130 δραχμές που είχε πριν από την Kατοχή, και είναι σχετικά φτηνό, όταν λογαριάζω πως η βενζίνα, που στοίχιζε 120 δραχμές, στοιχίζει τώρα 70.000... Mε τους επιβάτες δε θα έβγαζε ποτέ τα έξοδα το καμιόνι, αλλά οι μαυραγορίτες κουβαλάνε συνεχώς πράγματα αγορασμένα στην Aθήνα με ξεπεσμένες δραχμές για να τα αλλάζουν με λάδι.
|
 |
(από το βιβλίο: Περικλής Βυζάντιος, Η ζωή ενός ζωγράφου. Αυτοβιογραφικές σημειώσεις, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994)
|
|
