|
|
 |
Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Έτσι χιονισμένα και παγωμένα δεν τα είδαμε ποτέ. Κρύο και παγωνιά και φροντίδα και κόπος μεγάλος να ζεσταθούμε. Ευτύχημα που οι Ιταλοί είχαν σακατέψει στα ψηλώματα το δάσος και βρίσκουμε έτοιμα ξύλα. Μεγάλο δράμα οι μεταφορές. Αληθινή τραγική περιπέτεια τ’ αυτοκίνητα. Οι αλυσίδες με τις οποίες τυλίγουν τις πισινές ρόδες κάνουν και δεν κάνουν τίποτα. Ο πάγος με παχύ αδιάσπαστο στρώμα καλύπτει τους σακατεμένους δρόμους. Δεν μπορεί πια να κυριαρχήση ο οδηγός το τιμόνι του. Γι’ αυτό καθυστερούν οι εφοδιοπομπές, γι’ αυτό βλέπεις εδώ εκεί αυτοκίνητα αραγμένα στους δρόμους και καμμιά φορά στις γράνες, τ’ απίστωμα. Είναι απίστευτο πόσο επικίνδυνο είναι το τρέξιμο στον πάγο και αυτό ακόμα το βάδισμα. Πατάς και κινδυνεύεις ν’ ανοίξης απ’ τα σκέλια. Έτσι λοιπόν καθυστερούν όλα· και το ταχυδρομείο. Η κουραμάνα τέταρτον από ημέρες. Τα τρόφιμα λιγοστά και με κόπο και πολλή νοικυρωσύνη μοιράζονται. Πάντως υπάρχουν, γιατί αληθινοί ήρωες οι οδηγοί κατορθώνουν πάντα να προωθήσουν τ’ αμάξια τους μέχρι τα κέντρα εφοδιασμού.
Υποφέρουν και τα κτήνη. Λιγοστή η νομή. Τους δίνουμε και καλαμπόκι. Τι να φαν κι’ αυτά. Σουρώνουν και πληρώνουν κι’ αυτά τον πόλεμο. Διαδίδεται ότι θα φύγουμε απ’ το χωριό αυτό. Θα πάμε πίσω λέει ν’ αναπαυτούμε. Καιρός ήταν. Πάντως μετά τα Χριστούγεννα.
|
 |
(από το βιβλίο: Στάθης Γκοτσίνας, Από χιόνι… Πολεμώντας στην Αλβανία, Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες ΙV, Βιβλιόραμα, 2006)
|
|
