|
|
Ανδραγάθημα: έπιασε έναν Ιταλό αιχμάλωτο
| Γκέκας Κώστας |
 |
Στο διάστημα αυτό βλέπω λίγο πιο πέρα μια ξύλινη παράγκα και λέω στον διπλανό μου ότι θα πάω στην παράγκα να δω τι έχει. Πήγα, η πόρτα ήταν μισάνοιχτη, την έσπρωξα και μπήκα μέσα. Με το λίγο φως που έριχνε το φεγγάρι, που εν τω μεταξύ είχε βγει, βλέπω ότι ήταν αποθήκη τροφίμων. Βρήκα ένα γυλιό και άρχισα να βάζω μέσα κονσέρβες και από ένα τσουβάλι ζάχαρη. Δίπλα από το τσουβάλι ήταν κρυμμένος ένας Ιταλός. Μπλεχτήκανε τα χέρια μου στα μαλλιά του. Σήκωσε τα χέρια του και παραδόθηκε. Πήρα το όπλο και τη χλαίνη του και τον έβγαλα έξω.
Ήταν ο μόνος Ιταλός που πιάσαμε. Η κατάληψη του φυλακίου έγινε σε 18 λεπτά.
Εν τω μεταξύ, στο βόρειο βάθρο η μάχη συνεχιζόταν για αρκετή ώρα, σχεδόν μέχρι που γκρεμίστηκε η γέφυρα. Ευτυχώς που καταλάβαμε εμείς το φυλάκιο και μπορέσανε τα συνεργεία των σαμποτέρ και κατέβηκαν στα βάθρα της γέφυρας και τοποθέτησαν τους δυναμίτες. Ωστόσο, εμείς δεν ξέραμε τι γίνεται και ανησυχούσαμε. Περιμέναμε εκεί χωρίς καμιά πληροφορία, δυο τρεις ώρες, οπότε κάποια στιγμή ακούμε σφυρίγματα. Σύνθημα ότι επίκειται η ανατίναξη. Έπρεπε να απομακρυνθούμε από τη γέφυρα και να καλυφθούμε, μη τυχόν και τραυματιστούμε από τα εκτοξευόμενα κομμάτια της γέφυρας.
Σε λίγα λεπτά μια λάμψη και ένας τεράστιος κρότος, αλλά η γέφυρα δεν έπεσε. Σε λίγη ώρα όμως πάλι ακούστηκαν σφυρίγματα. Καλυφθήκαμε και σε λίγο σείστηκε ο τόπος. Βουίξανε τα βουνά και η γέφυρα γκρεμίστηκε. Πέσανε και οι κόκκινες φωτοβολίδες και άρχισε η υποχώρηση προς το βουνό.
Στον δρόμο που ανταμώσαμε με τους άλλους συναγωνιστές μάθαμε πως στο βόρειο βάθρο οι αντάρτες του Ζέρβα μόλις τους πυροβόλησαν. Οι Ιταλοί υποχώρησαν και επενέβη η εφεδρεία με τον Νικηφόρο και με τους υπόλοιπους ζερβικούς και σχεδόν τελευταία στιγμή κατέλαβαν το φυλάκιο.
Γυρίσαμε στα πριόνια του Χοντρογιάννη όλοι γεμάτη χαρά για το κατόρθωμά μας. Εδώ τελείωσε ο Γοργοπόταμος, αλλά άρχισαν τα βάσανα της πατρίδας μας.
Οι Εγγλέζοι, πέφτοντας στην Γκιώνα για να κάνουν το σαμποτάζ αυτό, μας λέγανε ότι μετά το σαμποτάζ θα φεύγανε για τη Μέση Ανατολή. Στην Ελλάδα όμως που ήλθαν, βρήκαν μια κατάσταση που δεν την φαντάζονταν. Η αντίσταση του ελληνικού λαού ήταν σε όλο της το μεγαλείο. Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είχαν φουντώσει σε όλη την Ελλάδα. Ήταν οι μόνες αντιστασιακές οργανώσεις που δεν ήταν υπό τον έλεγχό τους και αυτό τους στενοχωρούσε πολύ.
Έκαναν την έκθεσή τους προς το Κάιρο, απ’ όπου πήραν καινούργιες εντολές να παραμείνουν στην Ελλάδα και να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση. Και όλοι ξέρουμε πώς την ανέτρεψαν. Βάζοντάς μας πεπονόφλουδες, που δυστυχώς όλες τις πατήσαμε και μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας τους βάλαμε και εγγυητές και το αποτέλεσμα ήταν να παραδώσουμε τα όπλα και να αρχίσουν οι ξυλοδαρμοί, το κυνηγητό, οι σκοτωμοί των οπαδών του ΕΑΜ από τις ομάδες που οργανώσανε των δήθεν εθνικοφρόνων στην ουσία παλαιοαγγλοφώνων, με σκοπό να ξαναβγάλουν τους ελασίτες στο βουνό. Δηλαδή, Εμφύλιο πόλεμο, με στόχο να εξοντώσουν διά πυρός και σιδήρου την εκλογική μάζα του ΕΑΜ.
Και δυστυχώς, με την απειρία τη δική μας το κατόρθωσαν.
Ο δεύτερος σκοπός ήταν να μην πάρει η Ελλάδα τα εθνικά της δίκαια, Κύπρο και Βόρεια Ήπειρο. Τα Δωδεκάνησα τα πήραμε χάρη στον Μολότωφ. Οι σύμμαχοί μας τα προόριζαν για την Τουρκία και όταν το άκουσε ο Μολότωφ, υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ τότε, είπε όχι. Τι πρόσφερε η Τουρκία στον πόλεμο; Αυτά τα δικαιούται η Ελλάδα και συμφώνησαν και οι άλλοι μας σύμμαχοι. Έτσι πήραμε τα Δωδεκάνησα.
Ο Κομνηνός Πυρομάγλου είπε ότι και αν ακόμη το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ συμφωνούσε να έλθει ο βασιλιάς στην Ελλάδα, πάλι οι Άγγλοι θα το διαλούσαν, διότι δεν εκτελούσε τις εντολές τους.
Η ΕΛΛΑΔΑ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τα πρόσφερε όλα. Είχαμε τα περισσότερα θύματα, ανάλογα με τον πληθυσμό μας.
|
 |
(από το βιβλίο: Κώστας Γκέκας, Ένας ανταρτάκος από το Παλιόκαστρο, Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες VI, Βιβλιόραμα, 2006)
|
|
