Η γνωριμία μου με το Γούσια (υποθετική χρονιά Οκτώβρης 1948)
Κωστόπουλος Τάκης
Εκτύπωση
Ο Γούσιας (Γ. Βοντίσιος) έγινε αρχηγός του ΔΣΕ μετά την καθαίρεση του Μάρκου, τον Αύγουστο του 1948. Εμείς δεν γνωρίζαμε τίποτε, μας είχαν πει μόνον ότι ο Μάρκος είναι άρρωστος, στην πραγματικότητα όμως με εντολή του Στάλιν έφυγε για τη Σοβιετική Ένωση.
     Εκείνο το βράδυ στην έδρα του τάγματος ήρθε ο Γούσιας με το επιτελείο του για να διευθύνει την επιχείρηση (κατάληψη του Μπίκοβικ). Καθίσαμε στο παρατηρητήριο απ’ όπου φαινόταν το Μπίκοβικ σε πολύ κοντινή απόσταση. Του προσφέραμε μέλι και καρύδια κι αρχίσαμε τη συζήτηση. Σημειώνω ότι εγώ δεν πήγα στη μάχη αλλά έμεινα στη γραμμή άμυνας του τάγματος με μια διμοιρία για την ασφάλεια του Γούσια. Σε λίγο έφτασε και η διοίκηση της μεραρχίας· μέραρχος ο Υψηλάντης (Αλέκος Ρόσιος) φιλόλογος από τη Σιάτιστα, και ΠΕ της μεραρχίας ο στενός μου φίλος Σταύρος Γιαννακόπουλος (το πραγματικό του όνομα) από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΠΟΝ στην Κατοχή,1 ο μετέπειτα Καπετάν Σταμάτης, Σταμάτης ο Ασταμάτητος, όπως τον αποκαλούσε ο Άρης, αρχηγός των ΕΠΟΝίτικων αντάρτικων σωμάτων στο Γεν. Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, αργότερα στην προσφυγιά για λίγο στην Τασκένδη και μετά στη Μόσχα με το φιλολογικό ψευδώνυμο Πέτρος Ανταίος.
     Σε λίγο καταφθάνει σύνδεσμος από το διοικητή του ορειβατικού πυροβολικού και αναφέρει ότι από τη θέση που είχαν στηθεί τα πυροβόλα δεν μπορούν να χτυπήσουν το Μπίκοβικ. Ο Γούσιας απευθύνεται στον Ανταίο και όχι στον Υψηλάντη για να ειδοποιήσει τηλεφωνικά την πυροβολαρχία που βρίσκεται στο χωριό Βατοχώρι να βάλει όσα βλήματα έχει. Ο Σταμάτης (Ανταίος) απαντά πως δεν υπάρχει τηλεφωνική σύνδεση κι αυτό γιατί δεν είχε το απαιτούμενο καλώδιο. Τότε ο Γούσιας, θεριό ανήμερο, πετάχτηκε αφρίζοντας και με χυδαίες βρισιές, «γαϊδούρι, τσακίσου, το Χριστό σου, θα σε σκοτώσω, σκασμός» και με άλλα τέτοια κοσμητικά περιέλουσε τον Σταμάτη μπροστά σε απλούς μαχητές όπως εμείς. Θυμάμαι πως ο Υψηλάντης ήταν έξαλλος μα δεν έβγαλε άχνα. Αργότερα, όπως μου είπε στη Σοβ. Ένωση, έθεσε το ζήτημα στο Ζαχαριάδη ο οποίος του είπε να μη δίνει σημασία στα λόγια του Γούσια. Σημειωτέον ότι η πεδινή πυροβολαρχία που μας είχε σταλεί από την Τσεχοσλοβακία διέθετε μόνον 24 βλήματα τα οποία και είχε ρίξει όταν ο Σταμάτης την ειδοποίησε με έφιππο σύνδεσμο.
     Η εντύπωσή μου ήταν αλγεινή και έγινε ακόμη πιο αλγεινή όταν, χωρίς να ξέρω ότι αυτός είναι ο αρχηγός του ΔΣΕ κι αφού ηρέμησε η κατάσταση και έφυγε η διοίκηση της μεραρχίας, είχα την αφέλεια πάνω στη συζήτηση να τον ρωτήσω ποια εκτίμηση είχε για το ρόλο που θα έπαιζε ο Άρης στη δεδομένη στιγμή. Η απάντηση ήταν: «κολοκύθια, ο Άρης δεν θα μπορούσε να παίξει κανένα ρόλο». Σταμάτησα να δίνω συνέχεια γιατί έφτανε η ώρα 12 τη νύχτα που θα εκδηλωνόταν η επίθεση η οποία κατέληξε εκεί που κατέληξε.
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
 
1. Ιδρύθηκε στους Αμπελόκηπους της Αθήνας στο σπίτι της Δουκίσσης Πλακεντίας, στις 23 Φλεβάρη του 1943.
(από το βιβλίο: Τάκης Κωστόπουλος, Με τους αντάρτες στη Δυτική Μακεδονία: Αναμνήσεις από Κατοχή, Εμφύλιο, Τασκένδη, Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες VII, Βιβλιόραμα-Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, 2006)