|
|
[ Το Ίδρυμα του Αγίου Κλήμεντος ]
| Καρασούλη-Mαστορίδου Aνδρονίκη |
 |
Στον αιώνα μας βρέθηκε ένας μόνον άνθρωπος ο Άλμπερτ Σβάιτσερ· έθεσε τον εαυτόν του στην υπηρεσία του Θεού, βοηθώντας τους συνανθρώπους του και ποιους; τους Αφρικανούς. Χωρίς βοήθεια, χωρίς εφόδια στην αρχή, σήκωσε ένα βάρος υπεράνθρωπο, αν το καλοσκεφθή κανείς, έκαμε τον σκοπό του, την αποστολή του, συγκλόνισε τον Κόσμο ολόκληρο. Ένας άνθρωπος χωρίς στρατό, χωρίς εφόδια, χωρίς όπλα νίκησε μια νίκη αναφαίρετη. Αυτοί είναι οι Μεγάλοι που πρέπει να βλέπουμε και να αισθανόμεθα Δέος μπροστά τους. Αν υπήρχαν μερικοί, όχι μόνον ένας σαν και αυτόν και την οικογένειάν του, που τους αξίζει κάθε έπαινος για τα μεγάλα έργα τους, θα είχε αλλάξει η όψη της γης.
Είδαμε και τα αποτελέσματα της βίας· την απέχθεια και την περιφρόνηση όλου του Κόσμου κέρδισαν και τίποτε άλλο!
Το 1916 όταν έκαψαν οι Τούρκοι την Άγκυρα –βλέπετε αυτά είναι μεγάλα γεγονότα και δεν λησμονούνται– εκείνο που με πόνεσε πιο πολύ απ’ όλα ήταν η Εκκλησούλα του Αγίου Κλήμεντος στο σπίτι του παππού μας. Σας επαναλαμβάνω, ήταν κτισμένο τον 8ον αιώνα επί του Τάφου του Αγίου, όπου η μητέρα του η Σοφία τον είχε ενταφιάσει κατά το τέλος του τρίτου αιώνος όταν εμαρτύρησε επί Διοκλητιανού και Μαξιμιλιανού των Αυτοκρατόρων. Μετά που ήλθαμε εδώ, ο νους μου ήταν πάντα στο να μπορέσουμε να στήσωμε τον Ναό του και να ξαναμνημονεύσουμε την μνήμη του που τόσο του άξιζε. Επί εικοσιοκτώ χρόνια πέρασε αφάνταστα μαρτύρια στα χέρια των βαρβάρων και στο τέλος σφαγιάσθη υπ’ αυτών. Πουθενά η μνήμη του δεν τηρείται εφ’ όσον ήταν γέννημα και μάρτυς της Αγκύρας. Οι Αγκυρανοί με ευλάβεια εόρταζαν την μνήμη του. Εγεννήθη από πατέρα Έλληνα ειδωλολάτρη και μητέρα ορθόδοξη Γαλατιανή δηλ. Αγκυρανή· όπως λεγόταν τότε η «Άγκυρα· αρχαία Γαλατία». (Προς Γαλάτας επιστ. Παύλου Αποστόλου). Δώδεκα χρονών εφόρεσε το ράσο, στα είκοσί του χρόνια εχρίσθη Επίσκοπος Αγκύρας. Η μνήμη του τελείται στις 23 Ιανουαρίου. Πέφτοντας ο άγιος κάτω από το Χαντζάρι των βαρβάρων με το Άγιον Ποτήριον στο χέρι, έκαμε μια παράκλησι, λένε οι Αγκυρανοί. «Κύριε, αυτού που χύνεται δικό Σου και δικό μου αίμα, ας μη χυθή άλλο Χριστιανικό αίμα». Και η ευχή του φαίνεται εισηκούσθη! Χιλιάδες Χριστιανοί εσφάγησαν και στην εποχή μου ακόμα, αλλά κανένας δεν σκοτώθηκε μέσα στην χώρα, πάντα τους έβγαζαν έξω απ’ την Πόλη. Και οι σφαγές των Αρμεναίων και Καθολικών ακόμα, έγιναν πολύ μακρυά απ’ την Άγκυρα.
Ευγνωμονώ τους αδελφούς Ευλιάογλου που είχαν την πρωτοβουλία να κάνουν την εικόνα του Αγίου Κλήμεντος και την έχουν στον Ναό των Αγίων Αναργύρων της Νέας Ιωνίας και δίδεται έτσι η ευκαιρία να συγκεντρωθώμεν, τουλάχιστον για να εορτάσουμε την μνήμη του επί τόσα χρόνια. Δεν είναι όμως τυχαίο αυτό εκ μέρους των Ευλιάογλου. Ο πατέρας τους ήταν, όπως είχα ακούσει απ’ τον πατέρα μου, ο έμπιστος του παππού μας και του είχε μάλιστα μεγάλη εκτίμηση και τον φώναζαν Καρασουλούν Ευλιά. Βλέπετε, ήταν και αυτοί σαν ένα κομμάτι από τον Άγιο Κλήμεντα, ας είναι ευλογημένοι.
Πριν δύο χρόνια μπόρεσα επί τέλους να πάρω ένα οικόπεδο από έναν οικοδομικό συν/μό στην Παλλήνη, όπου θα κτισθούν 2.500-3.000 χιλιάδες σπίτια. Παρά την προχωρημένη ηλικία μου δεν δείλιασα να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιό μου.
Πρέπει να κτισθή ο Ναός αυτός στο δικό μου οικόπεδο, που φθάνει τις δυο χιλιάδες πήχεις και με την δική μου προσπάθεια προπαντός. Εκ μέρους των πατριωτών μου δυστυχώς δεν βλέπω μεγάλη προθυμία για την ώρα, εξόν μερικών και καταλήγω να πιστέψω την παροιμία που μου είπε ο κ. Κυριάκος Κιλιτζές. Ρώτησαν λέει κάποτε έναν φιλόσοφο, ποιο είναι το πιο δειλό ζώο. Και αυτός είπε: είναι ο Λαγός: και από τους ανθρώπους; είναι οι Γαλάται. Νύχτα μέρα παρακαλώ την χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να με βοηθήση στο ιερό έργον που ανέλαβα να το φέρω σε πέρας. Αν είμαι εντεταλμένη εγώ από την θείαν Χάρη, η κόρη του Κλήμεντος Καρασούλ, που εβαπτίσθη στον Ναό του και έλαβε το όνομα του Αγίου, όπως έταξε ο παππούς, εκείνην την θαυματουργή ημέρα που αγόρασε το σπίτι του Αγίου.
Την θέλησή μου αυτή εξήγησα στον Πρόεδρο του Συλλόγου Αγκυρανών, στον Σεβασμιώτατον Αρχιμανδρίτην κ. Κλήμεντα Αναστασίου, Αγκυρανόν, και στον αντιπρόεδρον κ. Αλέξανδρον Κάλφογλου, στον κ. Κιλιτζί που τους εκτιμώ πολύ. Αποφασίζομε να μας αξιώσει ο Θεός να κάνουμε Ίδρυμα στο όνομα του Αγίου Κλήμεντος και την Εκκλησούλα του μαζί, ώστε το έργο μας να είναι κοινωφελές. Ευχηθήτε και Εσείς μαζί μας να εκπληρωθή ο σκοπός μου, όχι μόνον να είναι ωφέλιμο το κτίριο, αλλά και κέντρον των εκδρομών μας, για ολοήμερη συνάντησί μας των Αγκυρανών. Γιατί καταλαβαίνω, δυστυχώς μετά από μας τους ηλικιωμένους, τα παιδιά μας, εφ’ όσον δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, ύστερα από λίγα χρόνια, αναπόφευκτα θα διαλυθή ο Σύλλογός μας. Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε με κάθε μέσον την γνωριμίαν των, να έλθωμε σ’ επαφή μεταξύ μας οι Αγκυρανοί, αν δεν θέλουμε να λησμονηθούμε. Και γι’ αυτό υπάρχει μόνον ένας τρόπος· η συχνή επαφή μας. Η θεία λειτουργία δεν είναι τόπος για γνωριμίες, είναι καθήκον ιερόν αλλά μόλις τελειώσει σε μισή ώρα διαλυώμεθα, ούτε καλημέρα δεν προφθαίνουμε να πούμε, δεν υπάρχει χρόνος βλέπετε. Ενώ κάνοντας εκδρομές, στο Ίδρυμά μας θα ’χουμε όλην την ημέρα στη διάθεσή μας να γνωρισθούμε καλλίτερα, να διασκεδάσουμε και έτσι ελπίζω να συνδεθούμε καλύτερα.
Κάθε αρχή είναι δύσκολη. Αρκεί να υπάρχη πίστις και θέλησις. Το θεάρεστο έργο δεν αναγνωρίζει εμπόδια· αν ξέρετε πώς ξεχρέωσα εγώ το οικόπεδο αυτό, θα απορούσατε. Ο άνδρας μου θέλοντας να με εμποδίση να αναλάβω τέτοιες έννοιες με συμβούλεψε να παραιτηθώ γιατί δεν θα με βοηθούσε. Στην αρχή στενοχωρέθηκα λιγάκι, αμέσως κατάλαβα πως το έργο έπρεπε να γίνη μόνον από μένα. Δέχθηκα με χαρά. Και έτσι έπρεπε να γίνη· μόνη μου να τα βγάλω πέρα. Άρχισα να ράβω, έγραψα στον κ. Γιαννόπουλο για τα κοσμήματα που πουλάνε αν μπορούσα να μεταπουλήσω. Είχε την καλωσύνη να μου παραχωρήση να πάρω όσα θέλω και ό,τι θέλω. Τον ευχαριστώ. Λίγο απ’ εδώ, λίγο απ’ εκεί σε ενάμισυ χρόνο μέσα, το εξώφλησα και ούτε το κατάλαβα. Πιστεύω ο Χριστός ζη μέσα μου, όπως σε κάθε Χριστιανό. Ίσως πολλοί να μην τον νοιώθουν, αλλά ποτέ δεν απέτυχα σε ό,τι του ζήτησα. Με την βοήθειά του το Ίδρυμά μας για άπορες κοπέλλες, θα γίνει. Και θα γίνει για να μην λησμονηθεί ο Μάρτυράς του, γιατί αυτός δεν τους ξεχνά.
Στο οικόπεδο που θα κτισθή το Ίδρυμα του Αγίου Κλήμεντος, γύρω-γύρω, έχουν πάρει ξαδέλφια και συγγενείς μου 40-43 οικόπεδα. Αν είναι θέλημα Θεού, θα κάνουμε μια μικρή «Άγκυρα» σαν ανάμνησις της Πατρίδας.
Την Νέα Γαλατία
Ανδρονίκη
|
 |
(από το βιβλίο: Aνδρονίκη Kαρασούλη-Mαστορίδου, Aναμνήσεις από τη χαμένη μου πατρίδα [Η ζωή μου στην Άγκυρα], Aθήνα 1966)
|
|
