|
|
Πρόλογος
| Επέογλου-Μπακαλάκη Ευδοκία |
 |
Πολλοί είναι οι λόγοι που μ’ έκαναν ν’ αποφασίσω να διασώσω τις πληροφορίες που ξέρω για την Άγκυρα. Ο πρώτος είναι: Όταν πριν από χρόνια φίλος καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έμαθε ότι κατάγομαι απ’ την Άγκυρα, με μια παγωμένη έκπληξη στο πρόσωπό του είπε: «Ώστε υπήρχε ελληνισμός στην Άγκυρα!». Το ίδιο μεγάλη ήταν και η δική μου έκπληξη για τη δική του.
Φυσικά δεν πρόκειται εδώ ν’ ασχοληθούμε με το αν υπήρχε ελληνισμός στην Άγκυρα. Αυτό θα ήταν σα να αμφισβητούμε το γεγονός. Αλλά να δούμε σε τι μοιάζουν ή καλύτερα σε τι διαφέρουν οι Αγκυρανοί απ’ τους άλλους Μικρασιάτες.
Οι πληροφορίες μπορεί να μην είναι συγκλονιστικές. Αλλά οι μικρές είναι αυτές που χάνονται και που είναι απαραίτητες για να ολοκληρωθεί η εικόνα.
Ένας άλλος λόγος είναι γιατί η γενιά μου είναι η τελευταία φρουρά των απευθείας αναμνήσεων. Οι μετά από εμάς θα έχουν θολές και φευγαλέες εικόνες από διηγήσεις, ώσπου να χαθούν κι αυτές. Γιατί ούτε την αγάπη ούτε το ενδιαφέρον το δικό μας μπορεί να έχουν.
Ε.Ε.Μ.
|
 |
(από το βιβλίο: Ευδοκία Επέογλου-Μπακαλάκη, Αναμνήσεις από τη ζωή στην Άγκυρα, Βάνιας, 1997)
|
|
