|
|
Παρασκευή, 7-2-1941
| Καρατζίκας Βλάσιος |
 |
Ο καιρός αφού εχιόνισεν πολύ, ησύχασεν, πάντως είναι συννεφιά πολύ. Έστειλα σήμερον 1 γράμμα στους γονείς μου, 1 στην γυναίκα μου και 1 στην αδελφούλα μου με λίγα φτερά Ιταλών. Tο μεσημέρι έλαβα 2 γράμματα από την μητέρα μου, 2 από την γυναίκα μου, 1 από την αδελφή μου Mαρία, 1 από την θεία Ελένη1, από τον Nομικόν και 1 από τον Πύργον. Εγώ δε έστειλα 1 στους γονείς μου, 1 στην γυναίκα μου και 1 στον Nομικόν. Σήμερον ερρίξαμεν 18 οβίδες, πού και πού δε ακούγετο τα πολυβόλα, όλμοι και το βαρύ πυρ/κό των Ιταλών που είχαν επισημάνει ορισμένα σημεία στο ύψωμα 1285. Στην καλύβα που μένουμε κάθε βραδάκι 2-3 ώρες λέμε παραμύθια και διάφορα παιχνίδια. Πολλές φορές μένω μόνος μου μελαγχολικός και σκέπτομαι το σπίτι μου, την μητερούλα μου, την γυναίκα μου, ταδέλφια μου, φανταζόμενος την ωραίαν ζωή που εκάναμε προ του πολέμου. Tις φωτογραφίες που έχω πολλές φορές τις βλέπω και δακρίζω, άλλες φορές διαβάζω τα γράμματα και κλαίω σαν παιδί. Όλα αυτά είναι οι αχώριστοι φίλοι μου και με την σκέψιν αυτών ζω και πολεμώ με πάθος εναντίον των δειλών Ιταλών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Λεμονή Eλένη: σύζυγος του αδελφού του πατέρα του.
|
 |
(από το βιβλίο: Πυροβολητής Πεζικού Bλάσης Kαρατζίκας. Hμερολόγιον εκστρατείας: Nοέμ. 1940 - Aπρ. 1941, Ερμής, 2007)
|
|
