Όταν ήρθαμε από την Μικρά Ασία βρήκαμε το μοναστήρι πολύ πλούσιο.

Τα χτήματά του ήτανε ζηλευτά. Επειδή όταν ήρθαμε δεν είχε χτιστεί ακόμη προσφυγικός συνοικισμός πολλές οικογένειες μείνανε στην Κυλλήνη και εικοσιτέσσερις μαζί με την δικιά μου και του Παγιαυλά και των Μηνιωταίων μείναμε στο μοναστήρι.

Εκεί βλέπαμε τις μεγάλες βαρέλες στα κελάρια, το ελαιοτριβείο τους σταύλους. Οι καλόγεροι και ο ηγούμενος Κύριλλος ήταν πολύ φιλόξενοι. Κάθε γιορτή, μέχρι που φύγαμε για το νέο χωριό, την Κάτω Παναγιά, σφάζανε ζωντανά και μας τα μοιράζανε.