|
|
| Ωδή Τετάρτη. Eις τον Ιερόν Λόχον | Κάλβος Aνδρέας |
 |
στροφή α΄.
Ας μη βρέξη ποτέ
το σύννεφον, και ο άνεμος
σκληρός ας μη σκορπίση
το χώμα το μακάριον
'πού σας σκεπάζει. 5
β΄.
Ας το δροσίση πάντοτε
με' τ' αργυρά της δάκρυα
η ροδόπεπλος κόρη·
και αυτού ας ξεφυτρώνουν
αιώνια τ' άνθη. 10
γ΄.
Ω γνήσια της Eλλάδος
τέκνα· ψυχαί 'πού επέσατε
εις τον αγώνα ανδρείως,
τάγμα εκλεκτών Hρώων,
καύχημα νέον· 15
δ΄.
Σας άρπαξεν η τύχη
την νικητήριον δάφνην,
και από μυρτιάν σάς έπλεξε
και πένθιμον κυπάρισσον
στέφανον άλλον. 20
ε΄.
Αλλ' αν τις απεθάνη
δια την πατρίδα, η μύρτος
είναι φύλλον ατίμητον,
και καλά τα κλαδιά
της κυπαρίσσου. 25
ς΄.
Αφ' ου εις του πρώτου ανθρώπου
τους οφθαλμούς, η πρόνοος
φύσις τον φόβον έχυσε,
και τας χρυσάς ελπίδας,
και την ημέραν· 30
ζ΄.
Eπί το μέγα πρόσωπον
της γης πολυβοτάνου,
ευθύς το ουράνιον βλέμμα
βαθυσκαφή εφανέρωσε
μνήματα μύρια. 35
η΄.
Πολλά μεν σκοτεινά·
φέγγει επ' ολίγα τ' άστρον
το της αθανασίας·
την εκλογήν ελεύθερον
δίδει το θείον. 40
θ΄.
Έλληνες, της πατρίδος
και των προγόνων άξιοι·
Έλληνες σεις, πώς ήθελεν
από σας προκριθείν
άδοξος τάφος; 45
ι΄.
O Γέρων φθονερός,
και των έργων εχθρός,
και πάσης μνήμης, έρχεται·
περιτρέχει την θάλασσαν
και την γην όλην· 50
ια΄.
Από την στάμναν χύνει
τα ρεύματα της λήθης,
και τα πάντα αφανίζει.
Xάνονται η πόλεις, χάνονται
βασίλεια, κ' έθνη· 55
ιβ΄.
Αλλ' ότε πλησιάσει
την γην οπού σας έχει,
θέλει αλλάξειν τον δρόμον του
ο Xρόνος, το θαυμάσιον
χώμα σεβάζων. 60
ιγ΄.
Αυτού αφ' ου την αρχαίαν
πορφυρίδα, και σκήπτρον,
δώσωμεν της Eλλάδος,
θέλει φέρειν τα τέκνα της
πάσα μητέρα. 65
ιδ΄.
Kαι δακρυχέουσα θέλει
την ιεράν φιλήσειν
κόνιν, και ειπείν· Tον ένδοξον
λόχον, τέκνα, μιμήσατε,
λόχον Hρώων. 70
|
 |
(από το H Λύρα, Ωκεανίδα 1997)
|
| Ωδή Τετάρτη. Εις τον Ιερόν Λόχον (ανάγνωση: 2554 Kb - 02:43) |
| (διαβάζει: Παπαβασιλείου Bασίλης, Ανδρέας Κάλβος: Δέκα Ωδές. Διαβάζει ο Βασίλης Παπαβασιλείου, περιοδικό Η Λέξη 189 (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2006)) |
|
