Ξημέρωμα Λειβαδίτης Tάσος
Εκτύπωση
O πατέρας φορούσε συνήθως έναν κατιφέ στο πέτο, κι η μητέρα
    μια ρόμπα με ζωγραφιστά αρχαία ειδύλλια
κι όταν παίζαμε στην αυλή πατούσαμε μόνο στις άσπρες πλάκες:
    έτσι δε βγήκαμε ποτέ απ' τ' όνειρο
η μικρή Άρκτος ερωτοτροπούσε με τον Σεπτέμβριο
ω παιδικότητα: αιωνιότητα αμετάφραστη
κι ο Θεός που απ' τις δακρυσμένες προσευχές των παιδιών που
    φοβούνται τη νύχτα
φτιάχνει τις πρώτες γαλάζιες γραμμές της μέρας που στέλνουν
    την ελπίδα στους ναυαγούς.


(από την Ποίηση. Tόμος Tρίτος 1979-1987, Kέδρος 1991)