Άβλιχος Μικέλης(6  Παραθέματα)
ΓΕΝΝΗΣΗ: Ληξούρι 1844
ΘΑΝΑΤΟΣ: Aργοστόλι 1917
Εκτύπωση
1.  Λείπει η μηχανή και το υλικό, δηλαδή το μυαλό και η μόρφωση.

 Δημ. Μάργαρης (επιμ.), Ανδρέας Λασκαράτος. Σατιρικοί και ευθυμογράφοι. Βασική Βιβλιοθήκη, 23. «Αετός» Α.Ε., 1954. 197.




2.  Aπ’ όλες τσι εφεύρεσες του νου
εκείνη για τη μέλλουσα ζωή
να σε φυτεύουνε κουκί στη γη,
κουκί να ξεφυτρώνεις τ’ ουρανού,
και τέχνες κι επιστήμες βάνει κάτου
με τη γεωπονία του θανάτου.

 «Γεωπονία θανάτου». Mεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας, A΄. Εκδοτικός οίκος Χάρη Πάτση, 1968. 26.




3.  Τόσες γλυκές ενθύμησες γένουνται τώρα οδύνη,
είναι φαρμάκι το φιλί του τάφου το στερνό.

 «Δάκρυα στο θάνατο του Ν. Κονεμένου», 3-4. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Ε΄. Ο Σολωμός και οι Εφτανησιώτες. «Δωδώνη», χ.χ. 156.




4.  Μ’ αυτά τα μάτια σαν ελιές
παντοτινά θε να ’κανα νηστεία,
κι ήθελ’ αστοχήσω Πάσχα και Τυρνές,
ναν την περνάω με ξεροφαγία,
να προσφαΐζω με γλυκιές ματιές,
δοξάζοντας Θεό και Παναγία.

 «Σαρακοστιανό». Γ.Θ. Ζώρας (επιμ.), Ποίησις και πεζογραφία της Επτανήσου. Βασική Βιβλιοθήκη, 14. «Αετός» Α.Ε., 1953. 201




5.  Kαημένε γρύλε, που το ίδιο πάντα λες
     τραγούδι αιώνια κρι, κρι, κρι...
M’ αυτές σου τις φωνές τις κλαυθμηρές
     σαν τι να λες; λες τη ζωή πικρή;
 «Στο γρύλλο». Δημ. Mάργαρης (επιμ.), Aνδρέας Λασκαράτος. Σατιρικοί και ευθυμογράφοι. Bασική Bιβλιοθήκη, 23. «Aετός» A.E., 1954. 32.




6.  Στη φάτνη των χτηνών Χριστός γεννάται
χωρίς της Επιστήμης συνδρομή·
η θεία Φύσις κάνει για μαμμή
κι ο δράκος, σαν αρνί, θεός κοιμάται.
 
Αύριον, άντρας, σα ληστής κρεμάται―
νέα του κόσμου θέλει οικοδομή,
Σταυρό τού δίνει ο Νόμος πληρωμή―,
πλην άγιο φως στον τάφο του πλανάται.
 
Διάκοι του Βάαλ, δεν είναι δικός σας
αυτός της φάτνης ο φτωχός Χριστός
που εκήρυξε για νόμο του τη χάρη.
 
Εσάς, τιμή σας μόνη το στιχάρι·
πομπές, θεοπομπές το ιδανικό σας,
κι είν’ ο Θεός σας, σαν κι εσάς, μιαρός!

 «Χριστούγεννα». Γ.Θ. Ζώρας (επιμ.), Ποίησις και πεζογραφία της Επτανήσου. Βασική Βιβλιοθήκη, 14. «Αετός» Α.Ε., 1953. 351.