|
|
| Θεοτόκης Νικηφόρος | (5
Παραθέματα)
|
| ΓΕΝΝΗΣΗ: Kέρκυρα 1731 |
| ΘΑΝΑΤΟΣ: Mόσχα 1800 |
|
| 1. |
Ο ζήλος ο πολύς δεν είναι φυτόν του κόσμου, είναι ένας βλαστός οπού ανθεί εις την έρημον, και έπειτα καρποφορεί μέσα εις τον κόσμον.
|
| | Λόγος επιτάφιος εις την θανήν Δανιήλ Ιερομονάχου Οικονόμου, 1766. Βασίλειος Τατάκης (επιμ.), Σκούφος, Μηνιάτης, Βούλγαρης, Θεοτόκης. Βασική Βιβλιοθήκη, 8. «Αετός» Α.Ε., 1953. 346. |
|
| 2. |
Ταμείον της ψυχής μας είναι το σώμα, θύρες του εαυτού μας είναι οι αίσθησες.
|
| | «Λόγος επιφωνηματικός τρίτος». Λόγοι εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, 1766. Βασική Βιβλιοθήκη 8, σ. 342. |
|
| 3. |
Η αγάπη σάς κάνει όλους πραγματευτάς. Αυτή σάς πολλαπλασιάζει το τάλαντον, διατί αυτή σάς παρακινά να δίδετε, να δανείζετε, να φιλοδωρείτε, να ευεργετείτε τους άλλους.
|
| | «Περί αγάπης». Λόγοι εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, 1766. Βασίλειος Τατάκης (επιμ.), Σκούφος, Μηνιάτης, Βούλγαρης, Θεοτόκης. Βασική Βιβλιοθήκη, 8. «Αετός» Α.Ε., 1953. 321. |
|
| 4. |
Όποιος χάνει καιρόν, δεν έχει πλέον καιρόν. Αδύνατον είναι να επιτύχη τον σκοπόν του, όποιος αστόχαστα καταφρονεί του καιρού το αρμόδιον.
|
| | «Περί μετανοίας». Λόγοι εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, 1766. Βασική Βιβλιοθήκη 8, σ. 308. |
|
| 5. |
Μα διά να ηξεύρωμεν ένα πράγμα, δεν φθάνει μόνον να το μάθωμεν. Διατί αν το μάθωμεν μίαν φοράν, και έπειτα πλέον δεν το στοχασθώμεν, το αλησμονούμεν παντελώς, και μένομεν πάλιν αμαθείς.
|
| | «Περί μετανοίας». Λόγοι εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, 1766. Βασίλειος Τατάκης (επιμ.), Σκούφος, Μηνιάτης, Βούλγαρης, Θεοτόκης. Βασική Βιβλιοθήκη, 8. «Αετός» Α.Ε., 1953. 310. |
|
|
