|
|
| Κόντογλου Φώτης | (3
Παραθέματα)
|
| ΓΕΝΝΗΣΗ: Aϊβαλί 1895 |
| ΘΑΝΑΤΟΣ: Aθήνα 1965 |
|
| 1. |
Κάθε φορά που παραδίνουμε ένα βιβλίο στο Κοινό, είναι σα να του παραδίνουμε ένα κάστρο.
|
| | Στράτης Μυριβήλης, Μιλάμε για την τέχνη. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1958. 10. |
|
| 2. |
Κείνο που κάνει στα μάτια μου την τέχνη πολύτιμη, είναι η απόλυτη ελευθερία που έχει να σοφίζεται και να φτιάνει πράματα που δεν υπήρχαν πριν να τα φτιάξει· νέα πράματα κι όλο νέα κι όλο νέα. Μολαταύτα η θετικότητα, η στενή θετικότητα του Ντι Φόου, είναι θησαυρός δυσεύρετος. Τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα (πάντα αυτού του είδους) είναι γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν την ιδέα πως συγγράφουν.[...] Δεν είναι οι ακριβοί ρεμβασμοί κάποιου τεμπέλη, που τον τρώγει η έννοια με τι τρόπο να πει ό,τι θέλει να πει, ενώ καλά-καλά δεν έχει να πει τίποτα. [...]
Νοιάζουμαι περισσά για την ομορφιά του βιβλίου μου, κι αυτά τα πράματα, που έχω την ιδέα πως ασκημίζουν άλλα, ασκημίζουν και το δικό μου στανικά.
|
| | «Ο κουρσάρος Πέδρο Καζάς», [1920]. Πέδρο Καζάς, Βασάντα και άλλες ιστορίες. Εκδοτικός οίκος «Αστήρ» Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου, 1967. 14-15. |
|
| 3. |
Στο αίστημα του λαού τ’ Ανάπλι είναι το παλικάρι ανάμεσα σ’ ούλες τις χώρες και τις πολιτείες, το ίδιο όπως η Πόλη είναι η βασίλισσα, η Βενετιά η αρχοντοπούλα, η Σμύρνη η αγαπητικιά κι η Καλαμάτα η νοικοκυρά.
|
| | «Τ’ Ανάπλι». Ταξείδια. Εκδότης Χ. Γανιάρης, 1928. 12. |
|
|
