Κόντογλου Φώτης(3  Παραθέματα)
ΓΕΝΝΗΣΗ: Aϊβαλί 1895
ΘΑΝΑΤΟΣ: Aθήνα 1965
Εκτύπωση
1.  Κάθε φορά που παραδίνουμε ένα βιβλίο στο Κοινό, είναι σα να του παραδίνουμε ένα κάστρο.

 Στράτης Μυριβήλης, Μιλάμε για την τέχνη. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1958. 10.




2.  Κείνο που κάνει στα μάτια μου την τέχνη πολύτιμη, είναι η απόλυτη ελευθερία που έχει να σοφίζεται και να φτιάνει πράματα που δεν υπήρχαν πριν να τα φτιάξει· νέα πράματα κι όλο νέα κι όλο νέα. Μολαταύτα η θετικότητα, η στενή θετικότητα του Ντι Φόου, είναι θησαυρός δυσεύρετος. Τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα (πάντα αυτού του είδους) είναι γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν την ιδέα πως συγγράφουν.[...] Δεν είναι οι ακριβοί ρεμβασμοί κάποιου τεμπέλη, που τον τρώγει η έννοια με τι τρόπο να πει ό,τι θέλει να πει, ενώ καλά-καλά δεν έχει να πει τίποτα. [...]
     Νοιάζουμαι περισσά για την ομορφιά του βιβλίου μου, κι αυτά τα πράματα, που έχω την ιδέα πως ασκημίζουν άλλα, ασκημίζουν και το δικό μου στανικά.

 «Ο κουρσάρος Πέδρο Καζάς», [1920]. Πέδρο Καζάς, Βασάντα και άλλες ιστορίες. Εκδοτικός οίκος «Αστήρ» Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου, 1967. 14-15.




3.  Στο αίστημα του λαού τ’ Ανάπλι είναι το παλικάρι ανάμεσα σ’ ούλες τις χώρες και τις πολιτείες, το ίδιο όπως η Πόλη είναι η βασίλισσα, η Βενετιά η αρχοντοπούλα, η Σμύρνη η αγαπητικιά κι η Καλαμάτα η νοικοκυρά.

 «Τ’ Ανάπλι». Ταξείδια. Εκδότης Χ. Γανιάρης, 1928. 12.