|
|
| Ουράνης Κώστας | (4
Παραθέματα)
|
| ΓΕΝΝΗΣΗ: Kωνσταντινούπολη 1890 |
| ΘΑΝΑΤΟΣ: Aθήνα 1953 |
|
| 1. |
Όπως, σαν την ξανάβρουμε, μας δέχεται σαν ξένο
μία γυναίκα που είχαμε τρελά άλλοτε αγαπήσει,
έτσι σε βρίσκω σήμερα, γυρίζοντας, Παρίσι.
Κι όμως με της επιστροφής τ’ όνειρον είχα ζήσει!
|
| | «Επιστροφές», Ι, 12-15. Νοσταλγίες, 1920. Ποιήματα. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993. 66. |
|
| 2. |
Αν είναι νά ’ρθει, θε να ’ρθει ― αλλιώς θα προσπεράσει...
|
| | «Η αγάπη», 14. 1926. Ποιήματα. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993. 103. |
|
| 3. |
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ’ρθει ο αστυνόμος,
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.
[...]
Και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι’ άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα ― και νεκρό θα με βρίσει…
|
| | «Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι», 5-8, 27-28. Νοσταλγίες, 1920. Ποιήματα. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993. 79-80. |
|
| 4. |
Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά για τα Νησιά του Νότου,
πότε το ρου θ’ ανέβουμε του ποταμού Αμαζόνα;
― Καιρός μας πια να πάψουμε να βλέπουμε μπροστά μας
των ίδιων πάντα λιμανιών τη νυσταγμένη εικόνα!
Ας σβήσει η νέα μας ορμή (σα βήματα στον άμμο
από το κύμα) την παλιάν, ασάλευτη ζωή μας!
Σημαία υψώστε την ψυχή στο πιο αψηλό κατάρτι:
δεν είναι αλήθεια ότι ήρθαμε αργά στην εποχή μας!
Μπορούμε ακόμα μια ζωή να ζήσουμε καινούργια,
αντίς να μαραζώνουμε σαν τον κομμένο δυόσμο:
φτάνει να κάνουμε πανιά σαν τους Θαλασσοπόρους
που, μια πατρίδα αφήνοντας ― έβρισκαν έναν κόσμο!
|
| | «Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά». Ποιήματα. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993. 97. |
|
|
