Πορφύρας Λάμπρος(5  Παραθέματα)
ΓΕΝΝΗΣΗ: Xίος 1879
ΘΑΝΑΤΟΣ: Πειραιάς 1932
Εκτύπωση
1.  Σα μια σκιά χιμαιρική στης λίμνης τον καθρέφτη,
σαν ό,τι μένει μακρινό πολύ, χαμένο, ωραίο,
σαν τον καπνό, που πάει ψηλά, σαν τη δροσιά που πέφτει,
ω! σ’ αγαπώ σαν καθετί που σβήνεται μοιραίο.

 «Ανεμώνες στον άνεμο», 3. 1-4. Σκιές, 1920. Τα ποιήματα. Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1993. 178.




2.  Τα κρίνα συλλογίζομαι, χλωμά και ραγισμένα,
στα δάκρυα ραντισμένα
πονετικής αυγής,
τα ρόδα που έχυσαν τ’ αγνόν, άνθινον αίμα αγάλι,
σ’ αθώρητο κανάλι
στην αγκαλιά της γης.
 
Τα φύλλα και τα σύννεφα, που φεύγουν και πεθαίνουν,
τα δέντρα να υπομένουν
τη μοίρα τους πικρά,
ό,τι θα μείνει ακίνητο και καθετί που πέφτει,
στης λίμνης τον καθρέφτη
τα νούφαρα νεκρά.
 
Κι ακόμα συλλογίζομαι, με μια θλιμμένην έννοια,
τα χέρια τα κερένια
―ω! σπαραγμός κρυφός!―
κι εσάς ματάκια που ήσυχα, κάτω απ’ τα βλέφαρά σας,
στα σκοτεινά νερά σας,
βασίλεψε το φως...

 «Για όσα σβήνουν». Σκιές, 1920. Τα ποιήματα. Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1993. 121.




3.  Κι απ’ τη γωνιά ο καλός της Λήθης σύντροφος,
τ’ αγαπημένο μας παλιό ρολόι,
τραγουδιστής του χρόνου, κι αυτός κλαίοντας,
ρυθμίζει αργά, φριχτά, το μοιρολόι...

 «Lacrimae rerum», 13-16. Σκιές, 1920. Τα ποιήματα. Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1993. 130.




4.  Πιε το η ψυχή σου αξένοιαστη τόσο πολύ να γίνει,
που αν έρθ’ η Μοίρα σου η κακιά να της χαμογελάσεις,
καημοί καινούργιοι αν έρθουνε μαζί σου ας πιουν κι εκείνοι,
κι αν έρθει ο Χάρος, ήσυχα κι αυτόν να τον κεράσεις.

 Οι μουσικές φωνές, 5. 5-8. 1934. Τα ποιήματα. Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1993. 213.




5.  Όπου και να ’ναι μακριά θα φανεί της Χαράς το νησί...

 «Το ταξίδι», 12. Σκιές, 1920. Τα ποιήματα. Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1993. 199.