Ψαθάς Δημήτρης(9  Παραθέματα)
ΓΕΝΝΗΣΗ: Tραπεζούντα 1907
ΘΑΝΑΤΟΣ: Aθήνα 1979
Εκτύπωση
1.  Ενθάδε κείται η Σουσού,
αριστοκράτις και λουσού,
κυρία καθώς πρέπει.
Διαβάτα, στάσου ευλαβώς
και υποκλίσου ευγενώς
Γιατί του τάφου τούτου η πλαξ
μπορεί να σου φωνάξει: βλαξ!...

 Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956. 6.




2.  Λαϊκοί τύποι και τσοκαρίες.

 «Μεγαλεία και αθλιότητες». Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956. 16.




3.  Γλωσσούδες γυναίκες σπάνια είναι κακές. Όπως κι άντρες πολυλογάδες. Η κακία είναι σιωπηλή, γεμάτη ευγένεια πολλές φορές και μαεστρία διπλωματική.

 «Πτωχοί άνθρωποι!...». Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956. 45.




4.  Δυστυχώς όταν έχει κανένας μέσα του τον Μπύθουλα [...], όλα τα εκατομμύρια του κόσμου δεν τον κάνουν άνθρωπο.

 «Ό,τι έγραψε η μοίρα». Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956. 110.




5.  Σαν άρθρο πρώτον μιας ζωής ούλτρα αριστοκρατικής έβλεπε η Σουσού το μέγαρο. Και δεν είχε πολύ άδικο. Μπορεί να γίνει αριστοκράτης δίχως σπίτι ανάλογο; Απ’ τον καιρό που υπάρχει κόσμος η Μεγαλομανία βρήκε την έκφρασή της στην αρχιτεκτονική και γέμισε τον κόσμο με παλάτια. Πήγε και πέρ’ απ’ το θάνατο ακόμα. Απ’ τις πυραμίδες της Αιγύπτου ώς τους πλούσιους τάφους του πρώτου νεκροταφείου της Αθήνας τα μάρμαρα μιλάνε τη γλώσσα της Σουσούς.

 «Η μεγάλη εξόρμηση». Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956. 113.




6.  Δεν θέλω βέβαια να με μάθετε γαλλικά, αστείο πράγμα, αλλά να μου τα υπενθυμίσετε.

 «Η μεγάλη εξόρμηση». Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956. 130.




7.  Ένας πλούσιος φιλότεχνος ―και φιλότεχνοι είναι, φυσικά, μόνο οι πλούσιοι― μπορεί ν’ αηδιάζει στο θέαμα ενός φτωχού. Αλλά ένας φτωχός ζωγραφισμένος από μεγάλον ζωγράφο καταγοητεύει. Άλλο η τέχνη κι άλλο η ζωή. Η ζωγραφική προ πάντων είναι το χαϊδεμένο παιδί του πλούτου. Δουλεύει για την διακόσμησή του.

 «Η μεγάλη εξόρμηση». Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956. 134.




8.  Πτωχέ άνθρωπε.

 Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956.




9.  Ζαργάνα.

 Μαντάμ Σουσού. Εκδόσεις Μαρή, 1956.