|
|
| Ανωνύμων, Φαναριώτικα στιχουργήματα | (7
Παραθέματα)
|
| ΓΕΝΝΗΣΗ: Κωνσταντινούπολη 18ος-19ος αι. |
| ΘΑΝΑΤΟΣ: Άγνωστο |
|
| 1. |
Αχ! Έρωτα σκληρότατε, και ποια είν’ τα καλά σου;
Μία φθορά μόνον ζωής είν’ τα χαρίσματά σου.
Όποιος μ’ εσένα μπερδευτεί, δεν έχει άλλην χάρη
παρά τον Χάρον να λαλεί γλήγορα να τον πάρει.
[...]
Πολλά είναι καλότυχος εκείνος που μπορέσει
στα δίκτυά σου τ’ άφευκτα τελείως να μην πέσει.
|
| | [«Αχ! Έρωτα σκληρότατε»], 1-4, 9-10. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Δ΄. Οι Φαναριώτες και η Αθηναϊκή Σχολή. «Δωδώνη», χ.χ. 33. |
|
| 2. |
Χρυσό μου καναράκι,
υπομονή λιγάκι,
γιατ’ όποιος υπομένει,
έτσι δεν απομένει.
Το ταίρι του ευρίσκει,
με λύπην πια δεν μνήσκει.
|
| | [«Εις εύμορφο κλουβάκι»], 23-28. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Δ΄. Οι Φαναριώτες και η Αθηναϊκή Σχολή. «Δωδώνη», χ.χ. 33. |
|
| 3. |
Εις τον τρέχοντα αιώνα
πάσχουν όλοι με αγώνα
να τους λέγουν ευγενείς.
Πλην η λέξις τι σημαίνει
πάντες αγνοούν εν γένει,
δεν το εννοεί κανείς.
[...]
Τι ξεθυμασμέν’ ιδέα
πρόληψις σαθρά, ματαία,
και μωρία προφανής;
Με το να βαστάς ρολόγι
και μερζάνι κομβολόγι,
άρα είσαι κ’ ευγενής;
|
| | «Εις τον τρέχοντα αιώνα», 1-6, 25-30. Διάφορα ηθικά και αστεία στιχουργήματα εκδοθέντα υπό Ζήση Δαούτη, 1818. Μισμαγιά, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993. 119-120. |
|
| 4. |
Λοιπόν εις τι μας ωφελεί
η ματαιότης η πολλή;
Ο κόσμος είναι σφαίρα,
γυρίζει καθ’ ημέρα.
Η ευμορφιά δεν μας πλανά,
γιατί δεν στέκει, μόν’ περνά,
κι η σήμερον ωραία,
αύριον κακογραία.
|
| | [«Κάθε καιρού μεταβολή»], 17-24. Διάφορα ηθικά και αστεία στιχουργήματα εκδοθέντα υπό Ζήση Δαούτη, 1818. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Δ΄. Οι Φαναριώτες και η Αθηναϊκή Σχολή. «Δωδώνη», χ.χ. 34. |
|
| 5. |
Αφού τόσον υπομένεις
κι απ’ τον τόπον σου δεν βγαίνεις,
μόνον στέργεις και πονείς,
πια καρδιάν δε σ’ ονομάζω,
αλλά βέβαια σε κράζω
πέτραν της υπομονής.
|
| | [«Πώς βαστάς, καρδιά μ’, θαυμάζω»], 43-48. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Δ΄. Οι Φαναριώτες και η Αθηναϊκή Σχολή. «Δωδώνη», χ.χ. 31. |
|
| 6. |
Τι ασυστόλως
ο κόσμος όλος
έφθασε να ’ναι
ψευτιά και δόλος!
|
| | «Τι ασυστόλως ο κόσμος όλος...», 1-4. Διάφορα ηθικά και αστεία στιχουργήματα εκδοθέντα υπό Ζήση Δαούτη, 1818. Λ.Ι. Βρανούσης (επιμ.), Οι πρόδρομοι. Βασική Βιβλιοθήκη, 11. Εκδοτ. οίκος Ιωάννου Ν. Ζαχαροπούλου, 1955. 74. |
|
| 7. |
Σ’ ένα λειμώνα αρετών τέλειον και ωραίον
το δένδρον της Υπομονής είν’ πρώτον κι αναγκαίον.
|
| | «Το δένδρον της Υπομονής», 1-2. Διάφορα ηθικά και αστεία στιχουργήματα εκδοθέντα υπό Ζήση Δαούτη, 1818. Λ.Ι. Βρανούσης (επιμ.), Οι πρόδρομοι. Βασική Βιβλιοθήκη, 11. Εκδοτ. οίκος Ιωάννου Ν. Ζαχαροπούλου, 1955. 72. |
|
|
