Αλεξάνδρου Άρης(4  Παραθέματα)
ΓΕΝΝΗΣΗ: Πέτρογκραντ 1922
ΘΑΝΑΤΟΣ: Παρίσι 1978
Εκτύπωση
1.  Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ’ αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες στις πέτρες.

 «Μέσα στις πέτρες». Ευθύτης οδών, 1959. Αλέξανδρος Αργυρίου (επιμ.), Η ελληνική ποίηση. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά. Εκδόσεις Σοκόλη, 1982. 338.




2.  Με τις λέξεις σου να είσαι πολύ προσεχτικός
όπως είσαι ακριβώς μ’ έναν βαριά τραυματισμένο που κουβαλάς στον ώμο.


 «Νεκρή ζώνη», 1-2. Ευθύτης οδών, 1959. Αλέξανδρος Αργυρίου (επιμ.), Η ελληνική ποίηση. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά. Εκδόσεις Σοκόλη, 1982. 338.




3.  Η κάθε μου λέξη
αν την αγγίξεις με τη γλώσσα
θυμίζει πικραμύγδαλο.

 «Ποιητική», 2. 1-3. Άγονος γραμμή, 1952. Αλέξανδρος Αργυρίου (επιμ.), Η ελληνική ποίηση. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά. Εκδόσεις Σοκόλη, 1982. 334.




4.  Όπως αργεί τ’ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κι οι λέξεις ν’ ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
          μην ξιπαστείς
απ’ τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.

 «Το μαχαίρι». Ευθύτης οδών, 1959. Αλέξανδρος Αργυρίου (επιμ.), Η ελληνική ποίηση. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά. Εκδόσεις Σοκόλη, 1982. 337.