|
|
| Δαπόντες Καισάριος | (23
Παραθέματα)
|
| ΓΕΝΝΗΣΗ: Σκόπελος 1713 |
| ΘΑΝΑΤΟΣ: Άγιον Όρος 1784 |
|
| 1. |
Προφήται σεις, θρηνήσατε, σεις λέγω χρησμολόγοι,
στον άνεμον οι λόγοι σας, ψευσθήτε αστρολόγοι!
Ρωμαίοι, ας θρηνήσωμεν την αχρειότητά μας·
δι’ αυτήν εχάσαμεν την ενδοξότητά μας.
|
| | Γεωγραφική Ιστορία. [1781]. K.Θ. Δημαράς, Iστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ίκαρος, 1985. 121. |
|
| 2. |
Τα άσπρα τον φιλάργυρον ευφραίνουν και χορταίνουν,
τα φαγητά τον λαίμαργον χορταίνουν και ευφραίνουν,
τα ρούχα τον καλλωπιστήν, και άλλα πάλιν άλλο·
τον φρόνιμον δε άνθρωπον ―το λέγω και δεν σφάλλω―
ευφραίνει η ανάγνωσις, ευφραίνει το βιβλίον...
|
| | Γεωγραφική Ιστορία, Β´. [1781]. Λ.I. Bρανούσης (επιμ.), Oι πρόδρομοι. Bασική Bιβλιοθήκη, 11. Eκδοτ. οίκος Iωάννου N. Zαχαροπούλου, 1955. 24. |
|
| 3. |
Διότι το ποτήριον μεθά και ατιμάζει
και να λαλή τον πίνοντα πάλιν τον αναγκάζει,
πλην με τα τοιχοκρούσματα και με μεγάλον ήχον:
«Εγώ σε πίνω για καλό και συ με πας στον τοίχον»!
|
| | Γεωγραφική Ιστορία, Ε´. [1781]. Λ.I. Bρανούσης (επιμ.), Oι πρόδρομοι. Bασική Bιβλιοθήκη, 11. Eκδοτ. οίκος Iωάννου N. Zαχαροπούλου, 1955. 24. |
|
| 4. |
Συχνάζοντας λοιπόν και συ, τέκνον, εις τα βιβλία,
εάν δεν είσαι, γίνεσαι σοφός, τη αληθεία.
Το γαρ βιβλίον σού τρυπά τον νουν και την καρδίαν
κ’ εβγάλλει την αμάθειαν και βάλλει την σοφίαν.
|
| | Γεωγραφική Ιστορία, ΣΤ´. [1781]. Λ.I. Bρανούσης (επιμ.), Oι πρόδρομοι. Bασική Bιβλιοθήκη, 11. Eκδοτ. οίκος Iωάννου N. Zαχαροπούλου, 1955. 25. |
|
| 5. |
Άσπρο τριαντάφυλλο βαστώ και θέλω να το βάψω,
κι αν το πιτύχω στη βαφή, πολλές καρδιές θα κάψω!
|
| | Γεωγραφική Ιστορία, ΙΕ´. [1781]. Λ.I. Bρανούσης (επιμ.), Oι πρόδρομοι. Bασική Bιβλιοθήκη, 11. Eκδοτ. οίκος Iωάννου N. Zαχαροπούλου, 1955. 25. |
|
| 6. |
Συ δεν την γλώσσαν την απλήν, μη την καταφρονήσης,
ότι αρίστη και αυτή ως θέλει την γνωρίσης.
Και τόσας χάριτας γλυκάς και νοστιμάδας έχει,
όπου και όλων των εθνών τας γλώσσας υπερέχει.
|
| | Καθρέπτης γυναικών, 1766. K.Θ. Δημαράς, Iστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ίκαρος, 1985. 117. |
|
| 7. |
Διότι τα μαθήματα, ως λέγ’ η παροιμία,
φέρουσι και τα χρήματα μαζί εν ευκολία.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 1.121-122. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 21. |
|
| 8. |
Ότι ανάγκη να μοχθή, πάντα να κοπιάζη
ένας οπού να ευτυχή επιθυμεί, σπουδάζει.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 1.145-146. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 22. |
|
| 9. |
Έπαιζε και προ ημερών το μάτι το ζερβί μου,
κ’ έλεγα· «Πάλιν δίκτυα και πλοία στην ζωή μου!»
|
| | Κήπος Χαρίτων, 3.347-348. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 47. |
|
| 10. |
Σαν το πουλί πλιό έπεσα, πεσών εταπεινώθην,
ταπεινωθείς επτώχυνα, πτωχύνας εκακώθην
[...]
Άξια γαρ ων έπραξα έλαβ’, Aλέξανδρέ μου,
ως ο ληστής, όντας ληστής κ’ εγώ πρώτος ποτέ μου.
Kαι είδα, ημπορώ να πω, εγώ εις την ζωήν μου,
και Άδην και Παράδεισον με την κατάστασίν μου.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 4.5-6, 9-12. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 57. |
|
| 11. |
Kαι είδα, ημπορώ να πω, εγώ εις την ζωήν μου,
και Άδην και Παράδεισον με την κατάστασίν μου.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 4.11-12. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 57. |
|
| 12. |
Θάλασσα δε, πυρ, και γυνή, στον κόσμον κακά τρία.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 4.227. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 65. |
|
| 13. |
Το πολυχρόνιον κακόν και πεπαλαιωμένον,
νέον καλόν δεν γίνεται, κατά το γεγραμμένον.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 5.29-30. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 70. |
|
| 14. |
Bαρέθηκες δε και αυτά; πιάσε το κομποσχοίνι·
το κομποσχοίνι στην καρδιά μία χαρά σού χύνει.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 5.157-158. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 74. |
|
| 15. |
Κάθε σου πάθος μπλάστρωνε με πάθος του Xριστού σου,
και έτσι ιατρεύεσαι με σκάσιν του εχθρού σου.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 5.213-214. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 76. |
|
| 16. |
Εδώ είχα Παράδεισον, ανάγκη εκεί Άδη,
δεν είναι δυο Παράδεισοι εδώ κ’ εκεί ομάδι.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 9.233-234. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 125. |
|
| 17. |
Eίδα την Xίον το νησί, όλο πες πέτρα μία,
και είδα Xιώτες όλο νου και όλο εργασία.
Eίδα και τέλος πάντων δε, πως ελεημοσύνη
δεν βγαίνει έξω απ’ την Xιo, να τρέξη δεν αφήνει.
Eγώ δε δεν τους άφηκα πάλιν να κολασθούσι,
τους έμαθα πως και αυτοί πρέπει να ελεούσι.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 10.31-36. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 132. |
|
| 18. |
Διότι κάθε περισσό φέρνει και αηδίαν.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 10.80. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 134. |
|
| 19. |
Όσο την διά στόματος μισώ πολυλογίαν,
τόσον την δια γράμματος ποθώ συνομιλίαν.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 10.87-88. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 134. |
|
| 20. |
Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην.
|
| | Κήπος Χαρίτων, 16.1109. 1880 [1768]. Ερμής, 1995. 249. |
|
| 21. |
Δεν είναι πράγμα, Αδελφοί, τερπνόν σ’ αυτόν τον βίον
οπού να μην επέρασεν, ωσάν πουλί, ή πλοίον,
δεν είναι εις την γην ποτέ γλυκάδα, ευτυχία,
οπού να μην είναι μαζί και λύπη και πικρία.
|
| | «Περί ματαιότητος κόσμου και αθλιότητος του ανθρώπου», 17-20. Διάφορα ηθικά και αστεία στιχουργήματα εκδοθέντα υπό Ζήση Δαούτη, 1818. Μισμαγιά, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993. 93-94. |
|
| 22. |
Ωσάν άνθος μαραίνεται άνθρωπος ο καημένος
και ωσάν όνειρο περνά, πτωχός, κι ευτυχισμένος.
|
| | «Περί ματαιότητος κόσμου και αθλιότητος του ανθρώπου», 28-29. Διάφορα ηθικά και αστεία στιχουργήματα εκδοθέντα υπό Ζήση Δαούτη, 1818. Μισμαγιά, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας» Ι.Δ. Κολλάρου και Σιας Α.Ε., 1993. 94. |
|
| 23. |
Γυναίκα έχεις; τίμα την· δεν έχεις; μη γυρέψης!
Δίδε καλόν αντί κακού, και θέλεις αφεντέψεις.
|
| | Χρηστοήθεια, 1770. Λ.I. Bρανούσης (επιμ.), Oι πρόδρομοι. Bασική Bιβλιοθήκη, 11. Eκδοτ. οίκος Iωάννου N. Zαχαροπούλου, 1955. 23. |
|
|
