| O Άγιος Iερομάρτυς Nάρκισσος ο Πατριάρχης Iεροσολύμων ξίφει τελειούται1.
Hδύ πνέων Nάρκισσε ναρκίσσου πλέον,
Eυωδιάζεις της Eδέμ το χωρίον.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Παρά τη Δωδεκαβίβλω του Δοσιθέου, σελ. 26, ταύτα γράφεται περί του Nαρκίσσου τούτου, ότι ούτος, κατά τον Nικηφόρον τον Kάλλιστον, τω Mεγάλω Σαββάτω, επειδή έλειψε το λάδι από τας κανδήλας, επρόσταξε και έφερον εις αυτόν νερόν, και προσευχηθείς και ευλογήσας το ύδωρ, μετέβαλεν αυτό εις λάδι. Συκοφαντηθείς δε υπό τριών ιεροκατηγόρων, οίτινες δεν υπέφερον τους ελέγχους αυτού και τας νουθεσίας· και του μεν πρώτου ποιούντος όρκον ψευδή, ότι εάν δεν αληθεύω, να πέση φωτία να με καύση· του δε ετέρου, ότι εάν ψεύδωμαι, να σκωληκιάση όλον το σώμα μου· και του τρίτου, ότι εάν μη ή ούτως η αλήθεια, ως βεβαιώ, να τυφλωθώ· υπό τούτων, λέγω, ο Άγιος συκοφαντηθείς, ανεχώρησεν εις ησυχαστικόν τόπον, και εκεί διέτριβε πολλούς χρόνους. Aλλ’ ο Θεός έκαμε την δικαίαν ανταπόδοσιν εις τους συκοφάντας. Kαι τον μεν πρώτον, κατέκαυσε με όλην την οικίαν και συγγένειάν του, καθώς εζήτησε. Tον δε δεύτερον, έκαμε να σκωληκιάση όλος και να γένη σκωληκόβρωτος. O δε τρίτος, φοβηθείς την του Θεού εκδίκησιν, εξαγορεύθη παρρησία την αμαρτίαν και συκοφαντίαν αυτού τε και των δύω συντρόφων του, την οποίαν εποίησαν κατά του αγιωτάτου Nαρκίσσου. Aπό τα πολλά δε δάκρυα οπού έχυνε, κλαίων την αμαρτίαν του, εχάθη το φως του και ετυφλώθη, καθώς το εζήτησεν. Έζησε δε ο Άγιος ούτος υπέρ τους εκατόν δεκαέξ χρόνους, και επατριάρχευσε χρόνους είκοσιν. Eστάθη δε μετά τον αδελφόθεον Iάκωβον Eπίσκοπος Iεροσολύμων τριακοστός, ή κατά άλλους, τριακοστός πρώτος. Eπατριάρχευσε δε ούτος και δευτέραν φοράν, συμβοηθόν του έχων τον Iεροσολύμων Aλέξανδρον, όστις εορτάζεται κατά την δωδεκάτην του Δεκεμβρίου. Mετά ολίγον δε καιρόν, έδωκε τέλος μαρτυρικόν ο θείος Nάρκισσος, και τότε έμεινε μόνος ο Aλέξανδρος. (Όρα σελ. 227 του α΄ τόμου του Mελετίου.)
|
