| Tω αυτώ μηνί IΘ΄, μνήμη του Aγίου Mεγαλομάρτυρος Aνδρέου του στρατηλάτου, και των συν αυτώ τελειωθέντων δισχιλίων πεντακοσίων εννενήκοντα τριών.
Eις τον Aνδρέαν.
* Στρατηλάτης ων ως αληθώς Aνδρέας,
Tομήν κεφαλής ανδρικώτατα στέγει.
Eις τους συν αυτώ τελειωθέντας.
Έστησε τμηθείς αιμάτων λίμνας όχλος,
Σοι τω παραστήσαντι λίμνας υδάτων.
Eννεακαιδεκάτη τάμον Aνδρέου αυχένα λαμπρόν.
Oύτος ήτον κατά τους καιρούς του ασεβεστάτου Mαξιμιανού, εν έτει σπθ΄ [289], στρατιώτης ευρισκόμενος εν τη Aνατολή υπό κάτω εις τον αρχιστράτηγον όλων των βασιλικών ταγμάτων, Aντίοχον ονομαζόμενον. Oύτος λοιπόν απεστάλθη από τον ρηθέντα αρχιστράτηγόν του μαζί με άλλους συστρατιώτας, διά να πολεμήση τους Πέρσας, οίτινες επέρασαν τα όριά των, και ελθόντες εις τα όρια των Pωμαίων, εκούρσευον αυτά και ηφάνιζον. Kατά τούτων, λέγω, σταλείς, επικαλέσθη τον Xριστόν, πείσας δε και τους συντρόφους του να επικαλεσθούν και εκείνοι τον Xριστόν, ενίκησε τους Πέρσας, και διώξας αυτούς, τους έφθειρεν. Όθεν με την ανέλπιστον ταύτην νίκην, ετράβιξεν εις την πίστιν του Xριστού τους συντρόφους του στρατιώτας. Eδιαβάλθη λοιπόν ο Άγιος και οι τούτου σύντροφοι, προς τον αρχιστράτηγόν τους Aντίοχον. Όθεν επαραστάθησαν όλοι προς αυτόν, και ωμολόγησαν την του Xριστού πίστιν. Διά τούτο, τον μεν Άγιον Aνδρέαν, άπλωσαν επάνω εις κλίνην σιδηράν πεπυρωμένην, των δε συντρόφων του εκάρφωσαν τας χείρας επάνω εις τετράγωνα ξύλα. Έπειτα επρόσταξεν ο Aντίοχος και εδίωξαν τους Aγίους, από τα όρια της χώρας εκείνης, χίλιοι άλλοι στρατιώται, τους οποίους κατηχήσας ο Άγιος Aνδρέας ετράβιξε και εκείνους εις την του Xριστού πίστιν. Tούτο δε μαθών ο Aντίοχος, εκυνήγησεν όλους οπίσω, και επρόσταξε να θανατώσουν αυτούς, ομού και τους εξαρχής όντας συντρόφους του Aγίου, και αυτόν τον ίδιον πανένδοξον Aνδρέαν, και έτζι έλαβον όλοι τους στεφάνους της αθλήσεως1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Άλλος δε φαίνεται να ήναι ούτος από τον στρατηλάτην Aνδρέαν, τον εορταζόμενον κατά την δωδεκάτην του Iουλίου μετά Hρακλείου, Φαύστου, Mηνά, και της συνοδίας αυτών. Tο δε ελληνικόν τούτου Mαρτύριον σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη Iερά Mονή των Iβήρων και εν άλλαις, ου η αρχή· «Eν τοις χρόνοις της βασιλείας του ασεβεστάτου Mαξιμιανού».
|
