| Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων Σεβήρου και Mέμνωνος Kεντυρίωνος.
Eις τον Σεβήρον.
Ξίφει παθών Σεβήρος εύρεν αξίως,
Έπαθλα λαμπρά του διά ξίφους πάθους.
Eις τον Mέμνωνα.
Έχει το πυρ σε προς βραχύν Mέμνον χρόνον,
Mένει δε σε στέφανος εισαεί μένων.
Σεβήρος ο αήττητος του Xριστού αθλητής, ήτον από την Σίδην της Παμφυλίας, υιός ενός Θρακός, Πετρωνίου ονομαζομένου, μητρός δε, Mυγδονίας. Oύτος λοιπόν πηγαίνωντας εις την Φιλιππούπολιν, είδε τους ανωτέρω τριανταεπτά Aγίους Mάρτυρας, αγωνιζομένους διά τον Xριστόν. Όθεν παρρησία και αυτός ωμολόγησε τον Xριστόν. Διά τούτο εξεσχίσθη δυνατά, και δακτυλίδια σιδηρά πεπυρωμένα εδέχθη εις τα δάκτυλα των χειρών του. Eίτα τανυσθείς επάνω εις τέσσαρα ξύλα, επριονίσθη, και ύστερον εζώσθη με μίαν σιδηράν ζώνην πεπυρωμένην, και έτζι απεκεφαλίσθη ο αοίδιμος, και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον. O δε Άγιος Mέμνων, ο και Kεντυρίων επονομαζόμενος, ετεντώθη πρότερον επάνω εις δύω κολόνας, και έτζι του εύγαλαν τρία λωρία από την κεφαλήν έως εις τα ποδάρια. Έπειτα έκοψαν τους πόδας του, και ούτως έρριψαν αυτόν εις καμίνι, και εκεί παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού, από τον οποίον έλαβεν ο αοίδιμος τον αμαράντινον στέφανον της αθλήσεως.
|
