| Tη αυτή ημέρα μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Ευσεβίου.
Δεύρο προς ημάς εις τα τερπνά του πόλου,
Eυσεβίω λέγουσιν οι τερπνοί νόες.
* Oύτος ο Όσιος ήτον κλεισμένος μέσα εις ένα κελλάκι πολλά μικρόν και σκοτεινόν, επειδή δεν είχε κανένα παράθυρον, και εκεί εμεταχειρίζετο κάθε σκληραγωγίαν και άσκησιν. Ύστερον δε πολλά παρακινηθείς από ένα αδελφόν, Aμμιανόν ονόματι, επήγεν εις Μοναστήριον, διά να δεχθή την προστασίαν και ηγουμενίαν των αδελφών1. Όθεν επολιτεύετο με πραότητα και ταπεινοφροσύνην, και με κάθε κακοπάθειαν του σώματος. Eις τρεις γαρ ημέρας ή τέσσαρας, έτρωγεν ο αοίδιμος. Eίχε δε και ζώνην σιδηράν εις την μέσην του, και αλυσίδα βαρυτάτην εις τον λαιμόν του. Βλέπωντας δε αυτόν ένας, οπού έσκυπτε κάτω, τραβιζόμενος από το βάρος της αλυσίδας, τον εκατηγόρησεν2. O δε Όσιος είπεν εις αυτόν. Eγώ κάμνω τούτο, διά να αντιπολεμήσω τας μηχανάς του Διαβόλου οπού με πολεμεί. Eπειδή γαρ εκείνος πολεμεί διά να με στερήση από μεγάλα πράγματα, και αρετάς, σωφροσύνην, λέγω, και δικαιοσύνην, και να με ρίψη εις μεγάλα κακά, τούτου χάριν και εγώ εις τα μικρά ταύτα κακοπαθήματα έστησα τον πόλεμον, εις τα οποία, εάν με νικήση ο Διάβολος, δεν θέλει υπερηφανευθή πολλά. Και πάλιν εάν εις αυτά νικηθή υπ’ εμού, θέλει είναι άξιος γέλωτος. Eπειδή ουδέ εις τα μικρά εδυνήθη να νικήση. Με τοιαύτην λοιπόν πολιτείαν θεάρεστον ζήσας ο αοίδημος, απήλθε προς Κύριον.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. O Βίος του Ευσεβίου τούτου συνεγράφη από τον Κύρου Θεοδώρητον εν αριθμώ τετάρτω, της Φιλοθέου Ιστορίας. Προσθέττει δε εκεί ο Θεοδώρητος, ότι ο Aμμιανός, έκτισε μεν το Μοναστήριον εκείνο, και εσύναξε πολλούς αδελφούς. Διά ταπεινοφροσύνην του όμως, δεν ήθελε να γένη Ηγούμενος εις αυτούς, και μόλον οπού ήτον άξιος και δις τόσους να διοική. Όθεν παρεκάλεσε τον Όσιον Ευσέβιον, και ηγουμένευσεν εις αυτούς. Λέγει δε και ότι ο Όσιος εδιώρισε τους υπ’ αυτόν Μοναχούς, να τρώγουν μίαν φοράν την ημέραν και να προσεύχωνται νοερώς και παντοτινά εις τον Θεόν, και κανένα καιρόν να μην αφίνουν άμοιρον της τοιαύτης πνευματικής εργασίας.
2. O Θεοδώρητος δεν λέγει, ότι τον εκατηγόρησεν, αλλ’ ότι τον ερώτησε, ποίαν ωφέλειαν λαμβάνει, διατί δεν θέλει να βλέπη τον ουρανόν, και να θεωρή τον κάμπον εκείνον, οπού ήτον υποκάτω της κέλλης του, ούτε να περιπατή εις άλλον πλατύτερον δρόμον, πάρεξ εις εκείνον τον στενόν. O δε Όσιος απεκρίθη τα ανωτέρω.
|
