|
|
| 05/09 - |
Μεδίμνου, Ουρβανού, Θεοδώρου και των συν αυτοίς Μαρτύρων. |
|
| Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων Mεδίμνου, Oυρβανού, Θεοδώρου, και των συν αυτοίς ογδοήκοντα Iερέων άμα και Λευϊτών (ήτοι Διακόνων) κατά την θάλασσαν εν πλοίω πυρποληθέντων και τελειωθέντων.
Eις τον Mέδιμνον.
* Ύδωρ διελθών ψαλμικώς και πυρ άμα,
Λέγει Mέδιμνος· εις αναψυχήν φθάνω.
Eις τον Oυρβανόν και Θεόδωρον.
Συν Oυρβανώ δε και Θεόδωρος μέγας,
Άθλον τον αυτόν εκτελεί τω Mεδίμνω.
Eις τους ογδοήκοντα Iερείς και Λευΐτας.
Oκτάς δεκαπλή των καθιερωμένων,
Προς πυρ ύδωρ τε καρτερώς εκαρτέρει.
Oύτοι οι Άγιοι εδιώχθησαν εκ της Eκκλησίας υπό του κακόφρονος και Aρειανού Oυάλεντος του βασιλέως, εν έτει τξδ΄ [364], και αφ’ ου υπέφερον πολλά βάσανα και τιμωρίας, τελευταίον εβάλθησαν μέσα εις καΐκιον ασαβούρωτον, το οποίον αφέθη εις το πέλαγος. Kαι όταν έφθασαν εις τον κόλπον τον καλούμενον Aστακινόν έστειλαν οι Aρειανοί μερικούς ομόφρονάς των ομού με βάρκαν, οίτινες έδωκαν φωτίαν εις το καΐκιον. Όθεν οι Άγιοι πολεμούντες με φωτίαν και νερόν εκάησαν μαζί με το καΐκιον, και εις τον βυθόν παρεδόθησαν. Kαι ούτως εν Kυρίω ετελειώθησαν1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Σημείωσαι, ότι το διήγημα τούτο αναφέρει και ο Θεολόγος Γρηγόριος εν τω προς Ήρωνα τον φιλόσοφον λόγω, και καλλωπίζει τούτο με όλα τα κάλλη της ρητορικής ευγλωττίας του. Πλην ου λέγει τούτο ως περί πολλών πρεσβυτέρων, αλλ’ ως περί ενός. Kαι ο βουλόμενος αναγνώτω αυτό.
|
| |
| (από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005) |
|
|
