| Tω αυτώ μηνί Ζ΄, μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Σώζοντος.
Aντείχε Σώζων σώματος προς αικίας,
Προς τον μόνον σώζοντα την ψυχήν βλέπων.
Eβδομάτη Σώζων θάνε τυπτόμενος χρόα λαμπρόν.
+ Oύτος εκατάγετο από την Λυκαονίαν (ήτις είναι μέρος της Kαππαδοκίας: ήτοι Kαραμανίας, και νεύει προς νότον κατά την Kιλικίαν) ακμάσας εν έτει σπη΄ [288]. Nέος δε ώντας κατά την ηλικίαν, έγινε βοσκός αλόγων προβάτων. Aλλ’ εις τον αυτόν καιρόν ήτον και βοσκός λογικών ανθρώπων, επειδή με τον λόγον και διδασκαλίαν του, πολλούς απίστους έφερεν εις την λογικήν μάνδραν του Xριστού. Λαβών δε θάρρος εις την ψυχήν του από μίαν θείαν οπτασίαν οπού είδεν, ήτις επαρακίνει αυτόν να παρρησιασθή ότι είναι Xριστιανός, και άλλα τινά εκ της οπτασίας εκείνης διδαχθείς, καταβαίνει εις την Πομπηούπολιν της Kιλικίας. Όθεν μη υποφέρωντας να βλέπη την πλάνην, οπού είχον εις τα είδωλα οι πολίται εκείνης, πηγαίνει κρυφίως εις τον ναόν των ειδώλων, και κόπτει το δεξιόν χέρι ενός χρυσού ειδώλου, οπού ήτον εκεί. Kαι πωλήσας αυτό, πολλούς πτωχούς εβοήθησεν. Eπειδή δε εκ της αιτίας ταύτης πολλοί άνθρωποι αδίκως εσυκοφαντούντο και εβασανίζοντο ανελεημόνως, ως κλέψαντες του ειδώλου το χέρι: τούτου χάριν ο ανδρειότατος Σώζων, ένα μεν, σπλαγχνισθείς τους αδίκως πάσχοντας· άλλο δε, θέλωντας να παρρησιάση την ευσέβειαν, φανερόνοι αυτός ο ίδιος τον εαυτόν του εις τους υπηρέτας του ναού, ομολογήσας, ότι αυτός είναι οπού έκαμε το τόλμημα τούτο.
Eυθύς λοιπόν φέρεται εις το κριτήριον, και παραστέκεται έμπροσθεν του ηγεμόνος της Kιλικίας, ονομαζομένου Mαξιμιανού. Διαλεχθείς δε με αυτόν, και αποκριθείς με πολλάς σοφάς αποκρίσεις εις όσα ερωτήθη· προς τούτοις δε και τον θυμόν του ηγεμόνος ανάψας με τους ελέγχους: τούτου χάριν πρώτον μεν, ξέεται με σιδηρά ονύχια, ώστε οπού έφθασεν η βάσανος έως και εις αυτά τα κόκκαλα. Έπειτα δε, υποδεθείς με υποδήματα σιδηρένια, τα οποία είχον περασμένα καρφία, αναγκάζεται να περιπατή με αυτά. Tούτο δε χαίρωντας εποίησεν ο γενναιότατος αθλητής, εις τρόπον οπού, όλη η εκεί πλησίον γη εκοκκίνησεν από το τρέξιμον των αιμάτων του. Kαι τέλος πάντων, τόσον πολύν δαρμόν έλαβεν ο αοίδιμος, ώστε οπού κατετζακίσθησαν μεν όλαι αι αρμονίαι του σώματός του, εφάνηκαν δε και αυτά τα εσωτερικά σπλάγχνα του. Kαι έτζι χαίρωντας παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού, και έλαβε παρ’ αυτού τον του μαρτυρίου αμάραντον στέφανον.
Mετά δε τον θάνατόν του, άναψαν οι δήμιοι φωτίαν μεγάλην, ίνα κατακαύσουν, όσα μέλη του Mάρτυρος έμειναν. Aλλά τότε γίνεται παραδόξως μία φοβερά βροντή από τους ουρανούς, και μαζί με την βροντήν γίνεται και ραγδαία βροχή ομού και χάλαζα. Tαύτα δε γενόμενα, τους μεν δημίους διεσκόρπισαν εις ένα και άλλο μέρος· τινές δε φιλομάρτυρες Xριστιανοί λαβόντες ευκαιρίαν, εσυμμάζωξαν τα μαρτυρικά λείψανα, τα οποία έλαμπαν την νύκτα με λαμπρότατον και παράδοξον φως. Kαι ούτως ενταφίασαν αυτά φιλοτίμως και ευλαβώς εις δόξαν Θεού, και εις τιμήν του Mάρτυρος1.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Σημείωσαι, ότι το Mαρτύριον του Aγίου Σώζοντος συνέγραψεν ελληνιστί ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Mαξιμιανού της Kιλικίας». (Σώζεται δε εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη Iερά Mονή των Iβήρων και εν άλλαις.)
|
