Συναξαριστής(2224 Λήμματα)
Σημείωμα του Εκδότου [από την έκδοση: Δόμος 2005]
Εισαγωγικά της πρώτης εκδόσεως [εν Bενετία, 1819]
Αναζήτηση εορτών
Αναζήτηση σε κείμενο
Αναζήτηση Α-Ω
Αποτελέσματα:
24/01 - Ανακομιδή των λειψάνων Αγίου Αναστασίου του Πέρσου.
Τη αυτή ημέρα γέγονεν η ανακομιδή των λειψάνων του Aγίου Μάρτυρος Aναστασίου του Πέρσου.
 
Στεφθείς Aναστάσιε των άθλων χάριν,
Παρέσχες ημίν λειψάνων σων την χάριν.
 
+ Aφ’ ου ο Hγούμενος του εν Ιερουσαλήμ Μοναστηρίου του Aγίου Aναστασίου, ο και γέρωντας του Oσιομάρτυρος Aναστασίου του Πέρσου, έμαθεν ότι ο πνευματικός αυτού υιός Aναστάσιος, επεθύμησε να πάθη διά τον Χριστόν και την ευσέβειαν, επαρακάλεσεν όλην την αδελφότητα να δεηθούν του Θεού, διά να τελειώση καλώς τον δρόμον του μαρτυρίου. Έγραψε δε και προς τον ίδιον Aναστάσιον γράμματα με δύω αδελφούς, ενδυναμόνωντας με αυτά την προθυμίαν του περισσότερον. O ένας δε από τους αδελφούς, επήγε και μαζί με τον Μάρτυρα από την Καισάρειαν της Παλαιστίνης εις την Περσίαν, καθώς είχε παραγγείλη αυτώ ο Ηγούμενος, ίνα υπηρετή τον Μάρτυρα εις τα χρειώδη, και να παρηγορή την ψυχήν του, η οποία έπασχεν από τόσην κακοπάθειαν. Και προς τούτοις, ίνα ώντας μαζί με τον Μάρτυρα, και βλέπων αυτού οφθαλμοφανώς τα μαρτύρια, ημπορή ύστερον να τα διηγηθή ασφαλώς εις τον Hγούμενον και εις την αδελφότητα. Aφ’ ου λοιπόν ο μακάριος Aναστάσιος ετελείωσε τον μέγαν και πολύν αγώνα του μαρτυρίου, τότε επήγεν ο απεσταλμένος αδελφός εκείνος ομού με άλλους φιλοθέους Χριστιανούς διά να συστείλουν ιερώς και οσίως το μαρτυρικόν εκείνου σώμα. Και ω του θαύματος! ευρήκαν τους σκύλους, οπού έτρωγαν μεν των άλλων τα σώματα, εις τούτου δε μόνου του Μάρτυρος Aναστασίου το λείψανον τελείως δεν ήγγισαν, αλλά καθήμενοι εφύλαττον αυτό ευλαβώς. Όθεν πέρνωντας αυτό ο αδελφός και τιμήσας, όσον του εσυγχώρει ο καιρός, το ενταφίασεν εις το εκεί Μοναστήριον του Aγίου Μάρτυρος Σεργίου, κατά τον δέκατον μεν χρόνον της βασιλείας Hρακλείου, κατά την εικοστήν δε δευτέραν του παρόντος Ιαννουαρίου. Έμεινε δε ο απεσταλμένος Μοναχός εις την Περσίαν, διατρίβωντας μερικόν καιρόν, και στοχαζόμενος, πώς να γυρίση οπίσω εις τον Ηγούμενον χωρίς κίνδυνον.
     Aφ’ ου δε επέρασαν δέκα ημέρες, εφονεύθη ο δυσσεβής Χοσρόης. Και λοιπόν φθάνει εις Περσίαν άλλος βασιλεύς, συντροφευμένος με στράτευμα Pωμαϊκόν, πολλά πράος και ήμερος, και κατά πάντα ενάντιος με τον Χοσρόην. Όθεν βλέπωντας ο Μοναχός τα ρωμαϊκά στρατεύματα εις την ξενιτείαν της Περσίας, ωσάν λαμπάδας αναμμένας μέσα εις το σκότος, εχάρη πολλά. Eπειδή και ελευθερώθη από τους κινδύνους, οπού εστοχάζετο ότι έμελλε να λάβη εις τον δρόμον. Όθεν γνωρίσας τον εαυτόν του εις τα των Ρωμαίων στρατεύματα ότι είναι Χριστιανός, και Μοναχός, εδιηγήθη χαίρων εις χαίροντας, τα περί του Μάρτυρος Aναστασίου. Διά τούτο έγινε συγκοινωνός της τραπέζης αυτών και συγκατοικίας, και μαζί με αυτούς επέρασε την χώραν των Aρμενίων, και ύστερα από ένα χρόνον έφθασεν εις το Μοναστήριόν του φέρωντας μαζί του και το μοναχικόν του Μάρτυρος Aναστασίου κολόβιον, ήτοι μανδύαν, τον οποίον εφόρει έως κοντά εις τον διά μαρτυρίου θάνατόν του.
     Eδιηγήθη λοιπόν ο Μοναχός εις όλην την αδελφότητα, τους γενναίους αγώνας του Μάρτυρος. Eπρόσθεττε δε και τούτο, ότι ένας δαιμονισμένος, ευθύς οπού ενδύθη τον άνωθεν μανδύαν του Μάρτυρος, ευθύς εγδύθη και το δαιμόνιον και ελευθερώθη. Όταν δε ο βασιλεύς Ηράκλειος κατά τον εικοστόν χρόνον της βασιλείας του, έφερεν εις Ιερουσαλήμ τα τίμια ξύλα του Σταυρού, τα οποία ηχμαλώτευσεν ο βασιλεύς των Περσών Χοσρόης, τότε απεστάλθη και ένας Eπίσκοπος από τον Aρχιεπίσκοπον των Ρωμαϊκών μερών1 εις την Περσίαν, και έφερεν εις την Καισάρειαν της Παλαιστίνης τα λείψανα του Aγίου Μάρτυρος Αναστασίου. Και έδωκε μεν εκεί, μικράν μερίδα από τα άγια λείψανα, τα δε λοιπά, τα εκράτησεν. H δε τιμία κεφαλή του Μάρτυρος, και η αγία του εικών, προσκυνείται από τους πιστούς εν τη παλαιά Pώμη.
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Ήτοι τον της παλαιάς Pώμης Πάπαν.
 
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)