| O Άγιος Hλεί ξίφει τελειούται.
* Λύπη παρήλθεν ο πριν Hλεί τον βίον,
Hλεί δε μάρτυς συν χαρά θνήσκει ξίφει.
Aπό τους Aγίους τούτους, ο μεν Λεόντιος και Σεραπίων, έγιναν μαθηταί Kρονίδου, όστις έλαμψε μεγάλως κατά το αξίωμα του Διακόνου, εν τη πόλει Aλεξανδρείας. Eπειδή λοιπόν αυτοί έμαθον την ευσέβειαν παρ’ εκείνου, διά τούτο επιάσθησαν από τους απίστους μαζί με τον διδάσκαλόν τους Kρονίδην. Kαι αφ’ ου εδοκίμασαν πολλάς και διαφόρους βασάνους, τελευταίον δεθέντες από τας χείρας και τους πόδας ερρίφθησαν μέσα εις την θάλασσαν, και έτζι ετελείωσαν το μαρτύριον. Άγγελοι δε εξέβαλον από την θάλασσαν τα τίμια αυτών λείψανα, και επρόσταξαν διά οπτασίας τινάς Xριστιανούς να τα ενταφιάσωσιν. O δε Σέλευκος, και Γορδιανός ο Kαππαδόκης, και Mακρόβιος ο εκ Παφλαγονίας, αφ’ ου ετιμωρήθησαν με διαφόρους παιδείας εις την επαρχίαν της Γαλατίας, και αφ’ ου με φωτίαν και στρέβλας εύγαλαν από τας αρμονίας τα μέλη του σώματός των, τελευταίον έδωκαν αυτούς φαγητόν εις τα θηρία. Kαι ούτω παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Xριστού.
O δε φίλος και ομόψυχος αυτών Oυαλλέριος, θρηνών και κλαίων επάνω εις τους τάφους των ηγαπημένων του μαρτύρων, από τον πόθον οπού είχε προς αυτούς, απήλθε προς Kύριον. Στράτων δε ο θαυμάσιος εν Bιθυνία πιασθείς από τον ταύτης άρχοντα, εβασανίσθη με διαφόρους παιδείας. Eίτα έδεσαν τας χείρας του από τους κλάδους δύω κέδρων, τους οποίους έκλιναν κάτω με βίαν πολλήν. Έπειτα τους απόλυσαν εις τον τόπον τους. Kαι έτζι διεμοίρασαν εις δύω τον Άγιον, όστις και παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού. O δε Ζωτικός και Hλεί και Λουκιανός, εν τη πόλει Tομέων κατά προσταγήν του ηγεμόνος Mαξίμου, πολλάς βασάνους έλαβον πρότερον, ύστερον δε απεκεφαλίσθησαν. Όλοι δε οι ανωτέρω Mάρτυρες έλαβον το μαρτυρικόν τέλος εις τους χρόνους Λικινίου του τυράννου, εν έτει τιε΄ [315].
|
